Stilvallen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Stilvallen – PopUpGedachte dinsdag 10 oktober 2023
Dat je ergens muziek hoort die klopt, die je hart raakt, waar de vogels opeens in harmonie mee lijken te zingen, waar de kleuren van de dag zich verdiepen of de rust van de avond door wordt bevestigd. En de één haast zich erheen, wie speelt hier, wat is hier aan de hand, wat prachtig, vertel me meer. Maar misschien als het echt mooi is, maak je wel pas op de plaats, hou je je hoofd schuin om maar geen enkel detail te missen in de tonen en blijf je staan, verzonken in de klanken tot ze weer verdwijnen en niemand weet waar het vandaan kwam en waar het heenging. Er is geen foto gemaakt, geen opname voor insta, geen woord is uitgewisseld, niets om dit vast te houden, je hebt er zelf geen rol in gespeeld.
En dat is zowaar niet eenvoudig. Het goede, ware en schone in je leven vraagt om je bijdrage toch? Je kunt niet op je kont zitten en geloven dat het naar je toe komt. Het vraagt om betrokkenheid en liefde en actie en weet ik wat niet al. En wie dat niet doet, die moet misschien toch wel een liefdevolle schop onder de kont krijgen. Je kunt niet zomaar stil blijven staan, toch?
Vandaag in de lezing van de dag ontvangen twee vrouwen een rabbi in hun huis. Dit staat er: “In die tijd kwam Jezus in een dorp, waar een vrouw die Marta heette, Hem in haar woning ontving.
Ze had een zuster, Maria, die gezeten aan de voeten van de Heer, luisterde naar zijn woorden.
Marta werd in beslag genomen door de drukte van het bedienen, maar ze kwam er een ogenblik bij staan en zei: 'Heer, laat het U onverschillig, dat mijn zuster mij alleen laat bedienen? Zeg haar dan dat ze mij moet helpen.”
Prachtig stukje, toch? Dat verwijt, die felheid. Natuurlijk zegt de rabbi vervolgens tegen Marta dat haar zorgen en drukdoen niet nodig is, niet nu. Dat het eigenlijk tijd is om te zitten, en te ontvangen. Daar eindigt het verhaal en ik gok dat Marta zich afkeert, extra hard met het keukengerei rammelt en wilde dat ze was gaan zitten om te luisteren. Maar dat ze dat niet zomaar kan. Want het goede, ware en schone in het leven vraagt om betrokkenheid en actie en je plek weten en je ding doen. De wereld draait niet vanzelf, toch? Of wel?
Gisteravond was ik bij Wende Snijders in Paradiso, tussen al die gezichten van mensen die haar muziek wel leken in te drinken, geen individualiteit in die massa, enkel meegenomen worden en daar dankbaar voor zijn, dankbaar voor zoveel liefde voor muziek en schoonheid en poëzie en rauwe eerlijkheid. En het duurt even, maar bij mij gaat na een poosje het hart open. Ik kijk niet meer naar wat ik ermee kan of wat het betekent of hoe ik me voel of wat ik er doe of wie er ook zijn. Er gaat een hart open waardoor schoonheid en aandacht en liefde binnenstroomt – en het ontroert. En het enige wat ik daarvoor hoefde te doen was erheen gaan. Tijd uittrekken, en geld in dit geval – maar in heel veel gevallen hoeft dat natuurlijk niet, het bos kan dit ook doen, of muziek op je oren terwijl je langs het water wandelt, of een hele goede podcast. Het enige wat je hoeft te doen is het te ontvangen, je te laten raken – niet omdat je er iets mee moet, maar omdat het kan, omdat het ervoor je is. En het voelt als een privilege – wat nou, in tijden van oorlog. En angst. Of verdriet.
En toch, juist in tijden van oorlog en angst en verdriet. Het theater in Sarajevo bleef tijdens de hele oorlog en belegering spelen, voor acteurs en bezoekers met gevaar voor eigen leven. Maar er zou gespeeld worden en genoten. Het beste deel.
Ik weet niet wat dit voor jou betekent vandaag. Maar even stilstaan om te ontvangen wat je niet hebt gecreëerd, waar je geen aandeel in hebt in de verzorging, de organisatie of de ontvangst. Maar puur omdat het er is en jij het toevallig binnen krijgt. Dat is wat in de christelijke spiritualiteit de stem van God is, het goede wat door de wereld stroomt en af en toe soms zomaar in je leven opduikt, om je aan te laven.
Tot zover even vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst. Meer PopUpGedachtes en voor wie wil een donatiebutton (alvast dank!) op www. Popupgedachte.nl – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
