Eigen weg
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Eigen weg – PopUpGedachte donderdag 9 februari 2024
Vandaag vanuit Belgrado, de hoofdstad van Servië. Een land dat ergens nog altijd in de Joegoslavische oorlog lijkt te leven, en tegelijk trots en eigenwijs een eigen weg gaat. Dwars tegen die Europa-minnende landen in. Het is vroeg, ook hier moet de dag nog beginnen en de zon nog opkomen. Het was een lange route hierheen, met trein en bus. Alle tijd om je af te vragen; waarom doe ik dit – maar ook de tijd om te dommelen, te praten met mede reizigers en werk gedaan te krijgen waar je anders toch geen tijd voor hebt. Je kunt nu nergens heen, de bus heeft wifi dus werken maar.
Eigen weg heet deze PopUpGedachte. Je hebt van die bordjes aan het begin van een erf, dat het maar duidelijk is dat deze route geen openbare weg is maar dat hier andere regels volgen – én dat je dus niet zomaar deze weg mag betreden. Hier mag de eigenaar de hond loslaten, hier heeft niemand wat te zeggen behalve de eigenaar van de eigen weg. Dus hou eerbiedig afstand, de baas van de weg bepaalt.
Ik vraag me vanochtend af hoezeer de wegen die ik ga in mijn leven een ‘eigen weg’ zijn. Zijn ze publiek? Sommige wel, maar de mede reizigers of degenen die de reis volgen, zijn geen eigenaar, dat weten ze ook wel. Al waren er in de afgelopen tien jaar genoeg die meenden dat ze wel mochten en konden zeggen of het een goede weg was – met name waar het ging om We Gaan Ze Halen of andere wat dwarserige wegen. Dan werd het toch publiek bezit.
Er is nog een andere vraag natuurlijk, de spirituele vraag; is er nog een God, een geest, een kompas dat duidt of deze wegen de weg zijn om te gaan? Ga ik naar Servië om roeping? Omdat het mijn bestemming is? Of omdat het heel fijn is om weer even op reis te zijn en de focus die daarbij hoort – een ander soort rust? Ga ik omdat het mijn weg is of omdat het de weg is of is daar helemaal geen zinnig woord over te zeggen? Wat doe ik met mijn wegen? Welk bordje staat er bij de verschillende routes? Vandaag zegt een Psalmendichter iets over zijn volksgenoten, waarbij hij de God van het volk sprekend invoert. Hij schrijft:
Mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;
Toen liet ik hen begaan, koppig volgden zij hun eigen inzicht.
Ach, wilde mijn volk maar horen.
Eigen weg, eigen inzicht. Met Wilders aan tafel gaan zitten om een regering te vormen, terwijl je weet wat de politieke geschiedenis is van deze partij en het disrespect voor de rechtsstaat. Maar ja, je wilde de eigen weg gaan, toch? Tsja.
Eigen wegen in de steun aan het militaire optreden van Israël, terwijl alle rapporten spreken van onuitsprekelijke ellende die ontstaat bij een burgerbevolking dan tóch onderdelen voor de oorlog sturen. En alvast de uitspraken van het Internationaal gerechtshof naast je neerleggen als er een aanklacht tegen Israël is over genocide. Eigen inzicht.
En ik? Is deze weg naar Servie en volgende week Athene, eigen inzicht? Zowel ja als nee natuurlijk. Er was ruimte, er was een idee. ee de resultaten uit het verleden van dit soort Walks – dagen waarin je tijd doorbrengt met mensen die vastlopen op de Europese grenzen – liegen er niet om. Wat een impact in levens. Tegelijk is er eigenbelang, dat krijg je er nooit uit. Je kunt niet alleen leven van liefde voor andere mensen. Ik ben hier ook graag en ben graag onderweg.
Het is niet per se nodig dat ‘eigen weg’ een openbare weg wordt – waar iedereen over mag rijden, iets van mag vinden en waar algemene regels gelden waar iedereen zich aan heeft te houden. Daarvoor zijn onze eigen wegen te individueel, ook politieke wegen. Tegelijk zegt de christelijke spiritualiteit dat je eigen weg, je eigen inzicht, zo beperkt is. Gooi die weg eens open voor een goddelijk perspectief, voor zowel de eenvoudige diepe waardes van liefde en zorg voor de kwetsbaren die daarbij hoort – wat sommigen naïef zouden noemen, maar meestal zijn dat niet degenen die de zorg en de liefde keihard nodig hebben. En zie eens wie je tegenkomt op die eigen weg, of de ontmoetingen op die eigen weg ook de stem van de Eeuwige zijn – om te herinneren dat er meer i in de wereld dan ik of de anderen. Dat er een bedoeling is en dat iemand of iets graag door jou heen op al die wegen aanwezig wil zijn; met geloof, hoop, moed en liefde.
Tot zover even vandaag. Een hele goede donderdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
