Hoe je het herkent
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Hoe je het herkent – PopUpGedachte vrijdag 5 april 2024
De laatste dag van de werkweek, vrijdag. Goede vrijdag is alweer een week achter de rug, er is iets nieuws begonnen maar je bent het ook zomaar weer vergeten. Want er is werk, het is weer donker als je vroeg opstaat en er is heus geen miraculeuze oplossing ontstaan voor alles wat je bezig houdt – en al helemaal niet voor het oneindige lijden van Palestijnen, van Oekraïeners, van familie van de Joodse gijzelaars en van de Russische jongens die de oorlog in gedwongen worden. Om maar wat te noemen.
De aanwezigheid van hoop is geen totale ommekeer, het is geen verandering van dag naar nacht, zeker niet de christelijke hoop. Het zijn momenten, flarden en verrassingen – die voldoende licht geven om in de nacht zelf wat licht te geven. En om de momenten van schoonheid in dankbaarheid te vieren ook als er nog zoveel rafelt.
Vandaag zijn de leerlingen van Jezus van Nazareth maar weer gaan vissen. Ook bij hen is het nacht. Hun rabbi is gekruisigd dus in plaats van meereizen als leerlingen, hebben ze hun oude vak maar weer opgepakt. Vissen. Terug bij af, er moet gegeten worden – en vissen doe je in de nacht. Maar dan:
Toen het reeds morgen begon te worden, stond Jezus aan het strand, maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was. Jezus sprak hen aan: 'Vrienden, hebben jullie soms wat vis?' 'Neen,' antwoordden ze. Toen zei Hij hun: 'Werpt het net uit rechts van de boot, daar zult ge iets vangen.' Nadat ze dit gedaan hadden, waren ze niet meer bij machte het net op te halen vanwege de grote hoeveelheid vissen. Daarop zei de leerling van wie Jezus veel hield tot Petrus: 'Het is de Heer!
Die Paasochtend opstanding was geen totaalmoment van ommekeer, deceptie overheerst. Maar af en toe gebeurt er iets als dit, in de dagen die volgen. En er begint de leerlingen iets te dagen. Er is een nieuwe tijd aangebroken. En dat gaat niet over de hoeveelheid vis. De man van Nazareth is niet degene die je verkoop komt boosten, het was de manier waarop, die herkenning teweegbracht.
En dat is een mooie vrijdagochtendvraag. Of ik dat herken in mijn leven. Dit soort momenten. De momenten van de nacht. En dan zo’n stem, zo’n verrassing. En als ik dat herken, wie weet is het dezelfde aanwezigheid – de aloude, steeds weer verrassende impact van de Eeuwige in het leven.
Want waarom herkennen ze het? Het patroon is dat het nacht is en dat het harde geploeter in de nacht geen ene moer oplevert. Je kunt werken wat je wilt, maar er is geen progressie. Of dat nu gaat over je eigenlijke werk, je investering in je relatie, je studie, je gezin. Het is donker en het net blijft leeg, hoe vaak je het ook uitgooit.
En dan wordt het ochtend. En als het ochtend wordt, is de hoop op vangst verkeken. Tijd om de netten op te ruimen. Tijd om het op te geven. En dan klinkt er een stem, een gedachte, een oproep om het eens over een heel andere boeg te gooien. Ogenschijnlijk zinloos, maar je bent er toch. En dan voelen dat het raak is, dat het werkt, dat het werkelijk niet aan je eigen inspanning ligt maar dat het je gegeven is. Dat opeens er licht schijnt in je relatie of in je vriendschap, dat er een ander pad ligt in je werk of studie, dat wat je hoopt en al had opgegeven zich op een andere manier aandient. En je staat erbij en kijkt ernaar en bent God – of waar je ook in gelooft – dankbaar op je blote kniën. En jezelf ook een beetje, want je hebt tenslotte toch dat net maar over een andere boeg gegooid. Op die ingeving. En misschien wel het belangrijkste kenmerk: opeens is de vangst niet meer het belangrijkst. Dat wat je meende nodig te hebben, blijkt van secundaire waarde. Want als er iets of iemand is die jou op het cruciale moment er doorheen kan helpen, dan ben je niet meer alleen in de wereld, of het nu nacht is of dag. Dan ben je niet meer alleen in je werk aan je relatie, aan je baan of je project. Dan wordt alles een beetje anders. Dán wordt het langzaamaan Pasen, denk ik zo.
Tot zover vandaag. In de hoop en het vertrouwen dat er ergens een link in zit naar momenten in je eigen leven. En in de hoop op Pasen, een nieuw jaar, het wordt bijna licht hier, tijd om af te ronden. Een hele goede vrijdag gewenst – ook deze week – en vrede, en alle goeds.
