Geen makkelijke vrede
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Geen makkelijke vrede – PopUpGedachte donderdag 4 april 2024
Als de lente begint, dan gaat het licht weer aan in de ogen en de harten van de meesten. Onafhankelijk van wie je bent, waar je werkt, wat je doet in je leven. De zon breekt door, de jassen gaan uit, de bloemen bloeien, er is leven in de lucht. En dat is fantastisch, gegund aan ons allemaal, zonder enige aanzien des persoon – om het maar eens archaïsch te zeggen. En Pasen, dat lentefeest dat afgelopen weekend velen van ons bezighield – met eieren zoeken of champagne drinken, met statige liederen in kerken of kinderkoortjes met grote vrolijke statements – heel dat Pasen ademt de lente, nieuw leven, licht en verandering.
Toch is er iets dwarsigs in de lezingen van christendom over Pasen. Het is niet zomaar de kringloop van de dingen. Dat het winter was en donker en pittig en nu het licht doorbreekt en we weer fris en fruitig de wereld instappen. Pasen doet nog iets anders, iets urgenters. Tenminste degenen die in de lezingen van de oude christelijke teksten Pasen preken die doen iets anders. Ze zien ook verandering, ze staan ook te stuiteren van leven, maar ze zijn Goede Vrijdag niet vergeten. Er zijn ook keuzes gemaakt, er is ook een onschuldige geëxecuteerd, de nacht had een reden, ook al is de morgen begonnen.
Vandaag in de lezing van de dag zegt één van de leerlingen van Jezus van Nazareth dit tegen zijn volksgenoten: “Voor u in de eerste plaats heeft God zijn dienaar doen opstaan en Hem gezonden die u zegen schenkt als ieder van u zich van zijn boosheid bekeert.”
Zegen, zeker. Maar ook een voorwaarde. Kijk, het kan de lente absoluut niet boeien of ik een fraudeur ben, of ik misbruik maak van de goedheid van anderen, of ik de hele dag hatelijke tweets de wereld in zit te sturen en zelfs niet of ik bommen gooi – of dat steun – op burgers in de wereld. De zon komt op, verwarmt mijn gezicht in mijn pauze en als ik weer naar binnen ga om achter mijn bureau goed of kwaad aan te richten, daar gaat de zon niet meer of minder van schijnen.
Maar Pasen is meer dan de lente. Pasen is ook een herinnering. Degene die lastig was vanwege zijn aanklacht, die een andere, rechtvaardiger wereld voorspiegelde, die zei dat God tussen de mensen was komen leven en dat het tijd was om op te houden de kat in het donker te knijpen of je macht te gebruiken om je ego of gevoel van veiligheid te voeden – die lastige aanwezigheid is gekruisigd, afgevoerd, op een lelijke manier maar misschien wel zo rustig. Nou, die is terug. En nu onuitroeibaar. Dát is de lente van Jezus van Nazareth. Een lente die zegt: geef je nu maar over aan het licht, want het gedoe van de duisternis heeft eigenlijk al verloren, ze weten het alleen nog niet helemaal. Bekeer u, om het in die oude woorden te zeggen.
Dus Pasen is ook mijn gedrag onder de loep nemen. Niet uit angst of dreiging, maar omdat het tijdperk waarin je gewoon maar wat kon doen, een beetje voorbij is. Het licht is aan. Tijd om te kijken hoe ik eigenlijk wil leven onder een open hemel. Waar mijn aandacht naar toe mag in het leven, heel eenvoudig ook; welke kleding ik wil dragen en door wie die is gemaakt. Welk eten ik wil eten en waarom. Welke mensen ik mag omarmen in plaats van uitsluiten – oh wacht, dat is niet eenvoudig, wel nodig. Welke genade ik mag oefenen, naar mijzelf en naar anderen. Waar ik nog weer vergeving mag proberen te vragen – en te geven. Dat is lente, constructieve, hoopvolle lente.
Ik kan me niet meer verschuilen achter mijn frustratie over hoe mensen iets zeggen of de manier waarop mensen protesteren – en dat ik dat stom vind dus dan zou ik er niets mee hoeven. Dat is pre-pasen gedoe. Het licht is aan, tijd voor verandering. Ook in mijn leven. En dat zal bevrijdend werken en zegenend, zo beloven de teksten. Ik denk dat het waar is, zo heb ik dat op veel momenten mogen ervaren en zien gebeuren. Steeds weer een stapje. Steeds wat meer licht en lucht.
Tot zover vandaag. Een hele goede donderdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
