Boven je macht
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Boven je macht – PopUpGedachte donderdag 4 september 2025
Je staat erbij te kijken zonder er iets van te begrijpen. Hier zijn toevalligheden aan het werk, die groter zijn dan je ooit je kon bedenken. Ervaringen die je bewaart ergens in je ziel, want ze delen met anderen is kwetsbaar. Ze vinden je raar of weten domweg niet wat ze ermee aanmoeten. Dat je op het dieptepunt in je leven opeens bijna een soort stem hoorde, die je precies zei wat je moest doen en nu zie je een paar jaar later hoe dat uitkwam. Je zegt het niet, tenzij in heel diep vertrouwen. Want het is gewoon ook een beetje gek. Alsof er – nou ja – geef het maar een naam. Het gaat over ontmoetingen, het gaat over momenten, over plotselinge uitreddingen uit situaties waar je nooit had gedacht nog levend uit te komen, dingen die voorbestemd zijn, alsof even de wereld of de elementen, het universum of God met jóu bezig is. En daar hoef je niet gelovig voor te zijn, voor die momenten. Ze gaan boven je macht, je stamelt wat. Vertelt het wel, of niet. Beduusd gaat je leven verder. De ervaring bewaar je ergens, in je ziel.
Dit staat er vanochtend, een moment tussen rabbi Jezus van Nazareth en zijn aanstaande leerlingen. Hij spreekt de mensenmenigte toe vanaf een boot. Als hij klaar is, vraagt hij de vissers uit te varen en het net uit te werpen. Die zeggen; wij hebben de hele nacht gevist en niks gevangen. Maar omdat jij het zegt dan. En dan staat er:
“Ze deden het en vingen zulk een massa vissen in hun netten, dat deze dreigen te scheuren. Daarom wenkten ze hun maats in de andere boot om hen te komen helpen. Toen die gekomen waren, vulden zij de beide boten tot zinkens toe. Bij het zien daarvan viel Simon Petrus Jezus te voet en zei: 'Heer, ga van mij weg, want ik ben een zondig mens.' Ontzetting had zich meester gemaakt van hem en allen die bij hem waren vanwege de vangst die ze gedaan hadden”
Vissers verstaan de taal van vis. En opeens is er hun midden iemand opgedoken die de scholen vissen kent, die weet waar ze zwemmen en wanneer. Een levende onderwatersonar. En misschien nog wel meer. Een rattenvanger van Hamelen, die kan spelen met de scholen. Zou dat kunnen? Niemand die het vraagt, maar wel totale verbijstering. Wat is hier gebeurd. Niet uit te leggen, moeilijk om te delen maar ook om nooit weer te vergeten. Een aanraking met de wereld en de innerlijke processen van deze wereld zelf. Met het goddelijke misschien wel, dat hier zo aards is als de duizenden blikkerende schubben in de middagzon.
Gisteren sprak ik iemand nog laat in de nacht, het kost je slaapuren maar het is ook zoveel waard. En hij zei; laat dat christendom, dat geloof niet slechts horizontaal worden, dat het enkel gaat om een aardig mens tussen de mensen te zijn. En hij was geen conservatieve prediker, maar iemand die aan dat horizontale, het maatschappelijke van geloof enorm veel waarde hecht. Dat het gaat over vrede en recht en goedheid. Maar dat er ook iets verticaals gebeurt, zoals in de verhalen. Ik herken wat hij zegt – en denk dat ik het steeds weer opnieuw de mogelijlkheid noem, de mogelijkheid dat er iemand of iets als een God is, de Eeuwige. En of je dat nu makkelijk in je vocabulair meeneemt of niet, of je nu jezelf gelovige noemt of niet – dat maakt geen verschil. Want iedereen die dit soort boven-je-macht ervaringen heeft, staat met stomheid geslagen. Het barst uit je referentiekader en opeens voel je je klein of overweldigd of moet je ergens aan geloven wat zo buiten de logica der dingen valt – en dat kan over een visvangst gaan of over een zonsondergang of de juiste mens opeens op de juiste plaats. Alsof je gezien bent, en geliefd. En duizend keer gebeurde er niks terwijl je het wel keihard nodig had, maar die ene keer. Toen wel. En er nestelt zich een overtuiging over een bezielde wereld in je lijf. Die verder gaat en anders is dan of je nou je tot gelovige rekent of niet. Dat gebeurde deze vissers, zo te lezen. En ze lieten alles achter, staat er. En volgden hem. Zonde van de vis, natuurlijk. Hopelijk is het niet al te letterlijk. Maar het volgen, het vertrouwen van dat wat je in die momenten van unieke boven-je-macht ontmoeting hebt opgedaan, zou weleens belangrijk kunnen zijn. Wat het dan ook is.
Anyway, even tot zover. Misschien is het abacadabra wat hier gezegd wordt voor je, misschien ook niet. Voor nu en voor vandaag; een hele goede donderdag gewenst, en vrede, en alle goeds
