Op adem komen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Op adem komen – PopUpGedachte woensdag 3 september 2025
Het seizoen is nog maar net begonnen, dus misschien is het een beetje vroeg om alweer op adem te willen komen. Maar het kan snel gaan, hè. Je zit zomaar weer in de tredmolen of de ratrace van werk, plannen en projecten. En zeker september heeft er in mijn leven in elk geval een handje van om volop te draaien. En dan blijven ademen, of misschien de momenten van ademen proberen in te regelen. Niet alleen voor nu, maar voor het jaar. Ik ben er niet zo heel goed in, dus schrijf vanochtend maar mooi tegen mezelf. Wie weet heb je er iets aan.
Ik denk eraan vanwege de tekst van vanochtend. Daar staat dit over Jezus van Nazareth, de genezende, helende rabbi:
Toen het dag geworden was, ging Hij naar buiten en begaf zich naar een eenzame plaats. De mensen zochten Hem echter, kwamen waar Hij was en poogden Hem vast te houden om te verhinderen dat Hij hen zou verlaten.
Hij heeft de hele nacht aan één stuk door de zieken genezen. Geen idee hoe dat gaat en het is moeilijk voor te stellen, het staat ook niet op al die afbeeldingen van de lijdende Christus of de opgestane. Maar het is wat in al die verhalen de hele tijd beschreven staat – een soort goddelijke kracht waarmee koorts en toevallen en geestesziekten en wat er dan ook is, waar geen medisch kruid tegen gewassen was toen – dat verdwijnt als sneeuw voor de zon door z’n handoplegging.
Los van alle medische vragen en het voorstellingsvermogen dat dit vraagt, is het blijkbaar na een nacht ook voor deze rabbi even helemaal genoeg. Hij knijpt er tussenuit. Al een prestatie op zich. Misschien moest hij even naar het toilet en was daar een achterdeur – en zo verdwijnt hij de heuvels in. Tot op een gegeven moment de mensen vinden dat hij wel wat lang wegblijft en met z’n allen gaan zoeken tot ze hem buiten in het vroege ochtendlicht ergens in the middle of nowhere aantreffen. Als antwoord op hun roep om te blijven, zegt hij dat hij het land door moet trekken. Er is meer werk dan alleen op deze plek.
Ertussenuit knijpen, even onbereikbaar zijn, je grens weten. Geen eenvoudige keuzes voor verantwoordelijke mensen, die graag beloftes nakomen, zich aan afspraken houden, verwachtingen van anderen serieus nemen en de tijd zo goed mogelijk willen besteden. Maar als de rabbi zelf er tussenuit knijpt, de boel de boel laat en eventjes niet meer te vinden is – dan is het niet geheel onverstandig als ik dat ook ben. En jij. Omdat de wereld er niet van omvalt. Even zondag vieren of zondag en sabbat, of het vrijdagmiddaggebed er ook maar bij nemen. En als het niet meer gaat, gewoon even weg zijn. Om vervolgens het een beetje anders in te richten.
De Eeuwige vraagt niet om 24/7 beschikbaarheid, dat doet alleen Meta en andere tech-reuzen. Die zouden dat het liefst doen. Daartegenover is het juist spiritualiteit als de joodse, christelijke en islamitische die menselijke beperking en rust gunt. Je bent God niet, en zelfs de goddelijke knijpt er soms tussenuit. De ratrace van de technologie en die van de maatschappelijke ladder heeft niet gelijk, luister naar het ritme van de wijsheid van eeuwen. Adem in, adem uit.
Ik ga het maar weer eens proberen vandaag en morgen en komende week. Voor nu en voor vandaag, vrede gewenst – en alle goeds.
PS. Even op adem komen bij een vredestocht? 20/21 september, klik hier
