Stop met de opoffering
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Stop met de opoffering – PopUpGedachte vrijdag 4 juli 2025
En toen werd er met grote meerderheid in de Tweede Kamer een wet aangenomen. Eentje die het ongelukkige leven van kwetsbare mensen in dit land nog een stuk ongelukkiger probeerde te maken. Bijna had de PVV niet voor gestemd, terwijl ze hier toch normaal wel voor in zijn. Maar ze vonden het nog niet grof genoeg. Strafbaarstelling illegaliteit moest worden toegevoegd. Dat vonden anderen ingewikkeld, maar met de boterzachte verzekering dat niet de aardige Nederlander die een kop soep zou uitdelen, daarvoor beboet zou kunnen worden, gingen 95 handen de lucht in. Vóór.
Waarom? Omdat het onbehagen een slachtoffer zoekt. Omdat een zondebok geslacht moet worden. Omdat iemand iets moet doen in al dit gedoe. En rechts doet tenminste iets, toch? Niks pappen en nathouden, keihard trappen naar beneden. Dat zal het publiek in de arena plezieren.
De wereld verandert sneller en sneller. Tegelijk was het verlangen naar de strafbaarstelling van illegaal verblijf in Nederland al heel lang een wens van grote partijen als de VVD. Het moest er blijkbaar een keer van komen. Er moest geofferd worden op het altaar van het zogenaamde recht, om het onbehagen van het volk te stillen en het onvermogen van de regerende instanties om goede opvang te creëeren, om voldoende huizen te bouwen, het onvermogen om sommige mensen een plek te bieden in de wereld als ze volgens jouw regels niet in je systeem passen en toch nergens heen kunnen – dat onvermogen moet door dikke rookwolken gemaskeerd.
De rabbi eet vandaag in de lezing van de dag met de outcasts, met degenen die niet leven volgens de Joodse wet – die nooit tot de zetels van de macht zullen doordringen – die het land waar ze wonen, volgens de leraars van de wet, zonder respect behandelen en hun eigen afkomst verloochenen. En dat vinden in dit geval de leraars van de wet een probleem:
Toen de Farizeeën dat zagen, zeiden ze tot zijn leerlingen: 'Waarom eet uw Meester met tollenaars en zondaars?' Hij hoorde dit en zei: 'Niet de gezonden hebben een dokter nodig, maar de zieken.
Gaat heen en leert wat het zeggen wil: Barmhartigheid wil ik, geen offers.
Hij is een leraar net als degenen die de vragen stellen, maar heeft een wat onconventionele benadering. Het heeft voor hem geen zin om de mensen die alles al hebben, te plezieren. Want die hebben alles al. Er is een andere groep, daarvoor bestaat hij. Zoals de rechtstaat zou moeten bestaan voor degenen in zeer kwetsbare posities, niet om mensen die al veel voorrechten genieten – bijvoorbeeld die van een paspoort – zoveel mogelijk te beschermen.
Barmhartigheid wil ik, staat er. Géén offers. Het is een quote van een profeet die lang geleden al zag hoe de mensen die zoveel gekregen hadden, nu afgleden naar haat en nijd en uitsluiting en geweld en dood. Waar is de liefde, waar is de barmhartigheid?
Soms wordt me gevraagd of de zorg die ik heb over de talloze Palestijnse slachtoffers en de situatie van het Palestijnse volk nu als geheel ook gaat naar Israelische slachtoffers. De ongelijkheid in machtspositie maakt dat de wijzer zomaar doorslaat naar de meest kwetsbaren. Maar de tafel is er voor alle outcasts. Palestijnse en Joodse slachtoffers en wanhopigen, zij die zich verzetten tegen het geweld en de uitsluiting en zij die daar dagelijks mee worden geconfronteerd. Niet de ander offeren aan jouw ongemak, maar een einde aan het offeren an sich. Daar moet ook ik steeds weer naar terugkeren. Maar moet de Nederlander dan lijden onder de komst van ongedocumenteerden? Moeten hun belangen worden geofferd? Nee, want daar hoeft niemand onder te lijden als het een klein beetje anders wordt georganiseerd. Het kost wel wat, dat is zeker. Ongemakkelijk soms? Zeker. Maar opoffering dat hoeft niet. Empathie wel, en barmhartigheid en onderlinge zorg. Dat moet wel. Al is het alleen maar omdat dit uiteindelijk aan het langste eind trekt.
Tot zover vanochtend. In alles vandaag en dit weekend, zegen gewenst – en liefde en mededeelzaamheid. Met alle vallen en opstaan. En vrede, en alle goeds.
