Bang voor van alles

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Tekst onder afbeelding

Bang voor van alles – PopUpGedachte dinsdag 1 juli 2025

Voor mij op deze landweg lopen zo’n 100 mensen, wij zijn een beetje de hekkensluiter geworden. Het is Oostenrijk, aan de oostkant. En we lopen op de Jerusalemway met de welluidende ondertitel; het langste vredespad ter wereld. Het is een pelgrimsroute, zoals die naar Santiago maar dan de andere kant op, naar Jeruzalem. En vandaag lopen we ter ere van het tienjarig bestaan van deze route een etappe.

Waarom zou je? Nou, allereerst mischien wel omdat ik er rustiger van ben geworden. Ten tweede omdat we bezig zijn met een Peacewalk – geschokt, verdrietig, verward of kwaad dat we zijn over de situatie in Gaza en de Westbank en vanwege het totale gebrek aan vrede daar, dat ook hier ons uit elkaar scheurt. Om te leren van de moedige Joods-Palestijnse vredestichters daar op de grond die het niet hebben opgegeven en een perspectief van een toekomst voor allen aan het organiseren zijn  – tegen de klippen op. Enhen te supporten. En omdat het hoog tijd is om de skills te leren van echt vredeswerk, in een tijd van snelgroeiende militarisatie. Volgend jaar voorjaar start het ergens en de titel van deze PopUpGedachte is: bang voor van alles – nou dat klopt best wel, bang voor van alles. Overtuigd, gemotiveerd, gedreven, vastbesloten – dat ook allemaal. Maar ook bang voor van alles.

Deze Peacewalk dit weekend was ook de reden dat de afgelopen dagen er even geen popupgedachte was. Ik hoopte iets te kunnen maken in de nachttrein maar dat bleek schier onmogelijk. Uberhaupt was het een beetje onrustig de laatste tijd; er vielen wat vaker gaten. En dat gebeurt zomaar als het een beetje te druk is in hoofd en hart. Maar één ding: een dag lopen? Dat voelt nu in elk geval als bijzonder goed voor een mens.

Vandaag in de lezing van de dag over bang zijn. Dit staat er :” Toen Jezus in de boot stapte, volgden zijn leerlingen Hem. Opeens raakte de zee in hevige beroering, zodat de golven over de boot sloegen; Hij echter lag te slapen.Zij gingen naar Hem toe en maakten Hem wakker met de woorden: 'Heer, red ons, wij vergaan!'Hij sprak tot hen: 'Waarom zijt gij bang, kleingelovi­gen?' Dan stond Hij op, richtte zich met een dwingend woord tot de winden en de zee, en het water werd volmaakt stil.

De conclusie van de leerlingen – gezien ook de woorden in de tekst die hier op volgen – kan haast niet anders zijn dan; allemachtig, we hebben de Eeuwige zelf aan boord. Dat is degene die volgens de oude dichters troont op de golven en de zeeën gebiedt, die speelt met de grote zeedieren alsof het vriendjes zijn. In de volmaakte stilte, groeit er een ontzag.

Onderweg zei één van de medepelgrims – grappig hoe snel je dat bent, pelgrim. Je hoeft maar een dag te gaan lopen. -  Ze zei: vertrouw het maar, zei ze. Het komt wel als het komen moet. Vertrouw maar. En mijn hoofd en hart protesteren, ze verlangen naar deze rust. Naar deze volmaakte stilte. Laat maar komen, ik voel de glimlach van deze rust zo onder mijn huid. Maar het hoofd wil daar natuurlijk absoluut niet aan. Die protesteert in alle toonaarden: alsof je niets zou hoeven organiseren, alsof de dingen vanzelf gaan, alsof je niet hoeft na te denken.

Toch, de gedachte – als je ergens de Eeuwige kunt voelen – desnoods als iemand die in het vooronder van je boot ligt te slapen, in alle rust. Dan is er ondanks de golven niet zoveel reden om  bang te zijn. En zeker niet voor golven die zouden kunnen komen. Dan is het een kwestie van gewoon maar varen, knokken voor de wind – en als je het niet meer durft, in het vooronder of het ruim op zoek naar de Eeuwige. Of die niet iets zou kunnen doen. En meestal gebeurt er dan wel wat.

Vertrouw het maar, zei ze. En nu ik weer terug ben in de stad hier voel ik de glimlach weer een beetje. Die van de volmaakte stilte. Tussen alle ruis door. En is er reden om te vertrouwen, ook vandaag voor wat er dan ook maar komt. Omdat de wereld niet leeg is, het ruim niet leeg is, en je niet alleen bent. Wij niet alleen zijn. Uiteindelijk niet. Ook al voelt het alsof de Eeuwige dwars door machtige stormen heenslaapt. Toch zijn we niet alleen, wordt er van alles aan ons toevertrouwd en is vandaag wel genoeg voor vandaag.

Een hele goede dinsdag gewenst, met de hoop op een mooie regelmaat van werkdagelijkse popupgedachten tot de zomervakantie echt begint. En voor nu en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds.

 

 
Volgende
Volgende

Waar je op vertrouwt