Helaas, geen toegang?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Helaas, geen toegang?
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Helaas, geen toegang? – PopUpGedachte maandag 7 november 2022
De week gaat beginnen, het regent en het is donker en het is stil in de straten. Het was een weekend vol spreekbeurten en bijdrages, van demonstraties tot kerkdiensten en een soort conferentie. Nu zoek ik rust, eigenlijk. Net als zovelen van ons, zoeken naar rust. Rust in de situatie waar je in zit, rust in het verdriet, rust in de verwarring of rust van de stress die altijd om je heen lijkt te hangen – of altijd, váák, niet altijd. En de Eeuwige, God, is zo’n plek van rust – tenminste, dat is de belofte. Dat is het ook het getuigenis van de monniken en nonnen, van de bidders en de gelovige. Dat ze tot God bidden en dan rust ervaren, ja toch? Dat hoor je zo vaak. Maar vindt het maar eens. En als je er geen tijd voor kunt maken, geen zin in hebt of dat je geen vorm hebt gevonden die bij je past – is er zomaar de dubbele onrust. Dan wordt het gebrek aan rust dat je al ervoer ook nog geladen met een verwijt dat het toch echt je eigen schuld is, dat je beter zus zou moeten doen of zo.
De toegang tot die rust is nog niet eenvoudig en vandaag lees ik in de psalm een ogenschijnlijke simpele verklaring. Dit dichtte de Psalmschrijver:
“Wie mag de berg van de Eeuwige bestijgen,
wie mag staan op diens heilige plaats?
Wie reine handen heeft en een zuiver hart,
zich niet inlaat met leugens.
Zegen zal hij ontvangen van de Eeuwige
en recht verkrijgen van God, zijn Redder.
Dat valt hun ten deel die U zoeken,
die zich tot U wenden
Dus zegen en rust en zo is wel verkrijgbaar, maar dan voor degenen met reine handen en een zuiver hart. Tsja, dat kun je dan natuurlijk wel vergeten. Reine handen, dat is wel het laatste waar je aan moet denken bij mijn handen. Ze pakken van alles aan, dat wel. Maar zuiver? Als je ook maar even uitzoomt om te zien waar deze handen onderdeel van zijn, van welke onrechtvaardige systemen, natuurlijk – je doet je best – maar dat is iets anders dan ‘rein’ toch? We staan kniediep in de olie die de planeet verwoest, we staan tot onze ellebogen in de bagger van de onmenselijkheid jegens kwetsbaren overal ter wereld – zij maken de kleren, verbouwen of verpakken de groente, zij hakken de kobalt en andere metalen uit in ellendige mijnen zodat mijn computer kan functioneren. Mijn handen zien er schoon uit, maar zijn dat juist daarom misschien wel niet. En een zuiver hart is ook zo’n voorwaarde die elk vertrouwen in de vrije toegang ontneemt. Wie kent de stemmen van het hart, de motivaties, de redenen om te doen wat je doet? De hoeveelheid ego, eigenbelang, stemmetjes van de angst die je onredelijk doen zijn naar allerlei anderen. Zuiver?
Ik denk dat het zomaar eens heel rustig zou kunnen zijn op die berg van de Eeuwige en diens heilige plaats. Dat die zegen opgeslagen blijft in grote voorraden en het recht in ruime kelders, want er komt niemand de berg op die het waardig is.
Tenzij dit het is. Deze erkenning. Dat handen niet zuiver worden als ze tot in de poriën heilig zijn – maar dat de smerigste handen met eerbied worden binnengehaald op de heilige plaats als zij behoren tot iemand die zijn of haar aandeel herkent. Dat een zuiver hart geen heilig hart is, maar een hart dat weet waar de schoen wringt. Dat op die heilige plaats een lange tafel staat vol met kneusjes en losers, met falende mensen en niet-passende types. Dat de servetten worden gedeeld door smerige handen, de wijn wordt gedronken door mensen die écht niet zuiver op de graat zijn. Er is alleen een rust in hun ogen en een ontspanning in hun lach gekropen. Want ze weten het. En hebben het erkend. Ze zijn uit de ratrace gestapt en hebben het ondenkbare gedaan: hun schaduwzijde aan het licht gebracht. En nu zijn ze vrij. Dus klinken de glazen en is er een last van de schouders gevallen.
Zo beginnen aan die week. Met de absolute zekerheid dat je het niet goed gaat doen. En dat dus er de vrijheid is om maar te doen wat wél mogelijk is en niet verbaasd te staan als er iets scheef loopt of anders dan je wilde. Daar de rust in vinden en weten dat het dan voor vandaag wel voldoende is. Morgen weer een dag. Zuiver hart, schone handen – in alle rommeligheid die daarbij hoort.
Tot zover vandaag even Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.
