Tegen de stroom in
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Tegen de stroom inn
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Tegen de stroom in – PopUpGedachte dinsdag 30 januari 2024
Columnist en schrijver Stephan Sanders ging proefgeloven. Om het taboe te verkennen dat er in zijn cirkels heerste tegen geloof. Gewoon een tijdje op proef de gedachte aannemen dat er een God bestaat en naar de kerk gaan en alles. Het duurde even voor hij het woord God kon uitspreken zonder het met drie flessen wijn te hoeven wegspoelen, zo schreef hij ergens, maar toen kon hij vervolgens ook niet meer zonder. En als Thijs van den Brink hem dan vraagt wat hij in die katholieke kerk dan doet, die toch niet echt heel ontvankelijk staat tegenover zijn homoseksualiteit, zegt hij; blijkbaar heb ik niet echt van hen nodig dat zij mij bevestigen in mijn homoseksuele identiteit, en is al het andere wel onmisbaar. Zoiets. Hij kan en wil er niet meer zonder. Dwars tegen de stroom in. Zijn vrienden wilden hem in de fase van het proefgeloven al naar de psycholoog brengen – want je moet alles uitproberen, maar die phrase is altijd bedoeld tégen burgerlijkheid en christendom en kerk, niet als reden om ook maar zo’n kerk en God en geloven eens te proberen. Wie dat doet, moet toch echt even worden nagekeken.
In het boek Faith, Love en Carnage vraagt vriend Sean aan artiest Nick Cave hoe zijn leven toch wel getekend is door tegenstellingen, twee om precies te zijn; God en heroïne. Nou, zegt Nick, dat klopt wel maar zijn het zulke tegenstellingen. Ze zijn misschien wel beide de uiting van een verlangen. Een verlangen naar wat, vraagt Sean. Naar meer.
En even verderop zegt Sean dat het toch onlogisch is om in God te geloven en antwoordt Cave: “Maar Sean, sinds wanneer heeft geloof in God ook maar iets te doen met logica? Voor mij persoonlijk is het juist het onredelijke aspect, het tegen-de-feiten-in aspect dat het idee geloof voor mij aantrekkelijk maakt. Ik merk dat het neigen naar de fluisteringen van het goddelijke, die voor mij dus bestaan, hoe subtiel en zacht en in het moment ze ook zijn, dat die mijn relatie met de wereld uitbreiden – vooral in mijn creativiteit. Waarom zou ik mezelf iets dat zo duidelijk goed voor me is ontzeggen, omdat het niet redelijk is. Dat in zichzelf zou onlogisch zijn.
Fijne woordspelingen van een woordenknutselaar die dwars door de donkere modder van het bestaan is heengekropen en niet meer zonder wil. Tegen de stroom in, kome wat komt. Dit is het en ik hou eraan vast. Het is altijd het verhaal al geweest, buitenbeentjes en mensen in nood die de ‘gewone mens’ zogezegd voorgaan in uitleven wat geloof, hoop en liefde is, wat overgave is en hoe dit het leven verrijkt. Vandaag een vrouw die in het jaar 0, vanwege allerlei heftige reinheidswetten, niet anderen aan mag raken want die zouden onrein worden. En het boeit haar even niet, want ze heeft het gevoel dat er een bron van genezing te vinden is. Dwars tegen de religieuze wetten van die tijd, de culturele wetten in, worstelt ze zich door een menigte mensen. Dit staat er:
Er was een vrouw bij die al twaalf jaar aan bloedvloeiing leed; zij had veel te verduren gehad van een hele reeks dokters en haar gehele vermogen uitgegeven, maar zonder er baat bij te vinden; integendeel het was nog erger met haar geworden. Omdat zij over Jezus gehoord had, drong zij zich in de menigte naar voren en raakte zijn mantel aan. Want ze zei bij zichzelf: 'Als ik slechts zijn kleren kan aanraken, zal ik al genezen zijn.'
En zie daar, dat gebeurt. Jezus merkt het op, waardeert haar voor keuze en eind van dit kleine verhaaltje. Voor mij en voor jou; soms kunnen we onze nood, onze pijn en behoefte goed verbergen – we gaan niet kapot aan de heroïne of zijn geïsoleerd vanwege onreinheid of medische aandoeningen. Maar de nood is soms net zo groot. En vraagt om stilzitten, om bidden of je nou ten diepste gelooft of niet, om overgave, om het tegen de ratio in omhelzen van het geloof geliefd te zijn en zo het leven maar weer in te stappen. De ratio volgt wel, of niet. Maar de diepgang, de onderstroom van het leven raken is essentieel. De mannen en de vrouw van vandaag hoeven hun eigen God niet meer te zijn, ze hebben een plek gevonden en zijn thuis. Ze hebben vormen gevonden om ritme te vinden voor de ziel – en genezing. En het vraagt niet meer dan even die momenten pakken, van stilte, van geloof – al is het maar op proef – en hoop.
Tot zover even de popupgedachte van vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst. En vrede, en alle goeds.
