Waar kijk ik naar op?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Waar kijk ik naar op? PopUpGedachte woensdag 29 november 2023
Het sneeuwt vanochtend, niet veel maar wel genoeg om heel duidelijk te maken dat de winter toch echt wel begonnen is. Voorzichtig op de weg, dan maar. En waar ik tegenop zie? Nou, wakker worden en de kou ingaan. Wachten tot de verwarming is aangeslagen terwijl ik de eerste woorden rijg voor deze PopUpGedachte. En waar ik naar op kijk? Dat lijkt hetzelfde, maar is heel wat anders. Letterlijk kijk ik op naar het boompje uit het raam, naar een donkere ochtendhemel. En ik kijk op naar mensen met macht, mensen met natuurlijk overwicht, mensen die grote groepen mensen bij elkaar kunnen krijgen. Dat vind ik knap. Ik weet hoeveel werk dat vraagt. Naar muzikanten en poëten en hun kwaliteiten, naar mensen met feitenkennis die dat allemaal zo uit hun mouw schudden. Ik zie op tegen een regeringsformatie rondom Wilders, zeker nu hij gisteravond naar Kijkduin ging om de mensen die tegen de opvang van asielzoekers wilden protesteren een hart onder de riem te steken. Gelukkig waren er genoeg Hagenezen die zich niet van de wijs lieten brengen en vonden dat deze mensen toch ergens moesten slapen? Nou dan. Klaar. Zo is het precies, Den Haag.
Vanochtend lees ik in de teksten over een feest dat verstoord wordt door een vreemd verschijnsel op de muur. Terwijl de gasten van een oude oppermachtige koning zich te goed doen aan een feestmaal van ongekende omvang en drinken uit bekers die uit de tempels zijn gehaald, verschijnt er een hand op de muur met een dreigende tekst. Daniel wordt gehaald om de boel uit te leggen en hij zegt onder andere dit:
“goden van zilver en goud, van brons, ijzer, hout en steen, die niet zien, niet horen en niet kennen, hebt u geëerd, terwijl u de God in wiens hand uw adem ligt en heel uw leven, niet hebt geprezen.”
God van de adem, de hand waarin heel mijn leven ligt, de harteklop van de wereld, de adem en beweging zelf. Het verwijt van Daniël gaat niet eens over de luxe, over de verkwisting over de heiligschennis. Het gaat over dat waar je tegenop kijkt. Het glimmende van het goud, de aantrekkelijkheid van de macht, de impact van charisma en eindeloze mogelijkheden.
Maar, zegt Daniël, alles valt weg als de adem stokt. Als het hart een tel overslaat, als het leven tegenzit. Dat ligt buiten je macht. Met goud en zilver kun je slepen, met adem, licht en liefde niet. Die ontvang je, dat is er, dat wordt je gegeven. En wie de eindeloze rijkdom daarvan niet in dankbaarheid erkent, staart zich blind op prullaria. Hoe heilig de tempelschatten ook voor velen zijn. Het heeft geen betekenis in vergelijking met leven en adem.
Dus als ik vrees voor almachtige structuren, opkijk tegen succesvolle mensen of de steek van jaloezie voel – als ik vertrouw op geld en inkomsten, of op een verzekering en een warm huis, dan is dat niet geheel onlogisch, maar ook een beetje kortzichtig. De uitnodiging van de oude teksten van christendom is om contact te zoeken en te vinden met de maker van het leven, met de God van de adem, met licht en liefde zelf. En dan is er geen onderscheid meer tussen mensen, tussen kwaliteiten en hoog en laag en macht en kwetsbaarheid. Want dan zijn we allemaal even afhankelijk, elke seconde van de dag.
Dan dank ik als de dag begint dat er adem is en leven en is de rest een afgeleide. Dan klaag ik, mopper of frustreer ik me – maar wel bij de Eeuwige, degene die de tijd in de hand houdt en die er volgens de overleveringen altijd is geweest en altijd zal zijn. En dat brengt iets van rust, het relativeert de macht van geld en van middelen. Het brengt me ergens weer thuis, in mezelf en bij degenen met wie ik leef. En bij wat me te doen staat in het leven, hoe ik het ook precies woorden moet geven. En uiteindelijk bij de liefde – dat leven liefhebben is, en dat dit onbetaalbaar is. En vrij. En eigenwijs – als een oude Danielprofeet tegen een halfzatte koning die omringd is met goud uit al de landen die hij heeft veroverd, en hem de wacht aanzegt omdat hij geen idee heeft van wat werkelijk belangrijk is in het leven.
Tot zover even vandaag. Een hele goede woensdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
