Doen alsof je thuis bent
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Doen alsof je thuis bent – PopUpGedachte maandag 26 september 2022
Hij geeft ze allebei netjes een hand. De twee mannen die het familie-surival-boskamp leiden, kijken mijn zoon waarderend aan. Tof dat je er was. We hebben de afgelopen dagen samen in het bos doorgebracht, hij en ik en nog een aantal andere ouders en kinderen. Al onze kleren ruiken intens naar rook, we sliepen onder een zeiltje op de bosgrond, weten nu hoe je met kooltjes uit een blok hout een kommetje kunt branden en om wakker te worden zwommen we in het kanaal dat langs het bos stroomt. De laatste uren van dit weekend kwamen de kinderen nog even wat verder los, ze klommen samen in een boom nadat één van hen een techniek gevonden had om die laagste takken te bereiken. Ze hielpen elkaar met schieten met de zelfgemaakte bogen. Ze voelden zich thuis.
Dat duurt altijd even. Je kijkt de kat uit de boom of mengt je juist net te veel in het gesprek. Je moet je bewijzen of leunt juist op degenen die je kent, daar zit het dan in elk geval goed. Maar dat thuis zijn, dat kind zijn, dat is toch wel echt een vrij jaloersmakende staat van zijn soms. En dat heeft dan niet zoveel meer met je leeftijd te maken. Een van de boskampen die georganiseerd worden is voor volwassenen die weer willen leren spelen. Omdat spelen ons zoveel verder brengt.
Worden als een kind. En dan niet het beduusde, of argwanende kind. Maar dat kind die zich thuis voelt. Veilig, ruimte voor het zelf, één met zichzelf. En daarmee bedoel ik dat je niet én de persoon bent die participeert én tegelijk iemand die voortdurend op het eigen participeren reflecteert. Het moment van kind zijn – en misschien vinden ontwikkelingspsychologen dit onzin, maar toch – dat is het samenvloeien van het handelende en reflecterende ik, de waarschuwende stem is tot rust gekomen, de kritische stem ligt in een hoekje van het hart te slapen om fit te zijn voor gevaarlijker tijden en je bént er gewoon.
Vanochtend zegt Jezus dit tegen zijn leerlingen, volwassen mannen. Dit staat er: Op dat moment kwamen de leerlingen Jezus vragen: 'Wie is eigenlijk de grootste in het koninkrijk van de hemel?' 2 Hij riep een kind bij zich, zette het in hun midden neer 3 en zei: 'Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. 4 Wie zichzelf vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel.
Tijd voor verandering. Voor thuis zijn in de wereld. Voor het oefenen van de ruimte om niet de positie veilig te stellen – of die nu van topdog of underdog is. Om niet te weten, maar te zijn. Tenminste ‘niet te weten’ – het gaat om wel iets weten en dat is veilig zijn. Belangrijk genoeg om geliefd te zijn, maar niet zo belangrijk dat de hele wereld om jou draait. Een kind kan zeggen: ‘maar ik ben nog maar een kind’ – precies: je hoeft het niet allemaal te weten noch de wereld op je schouders te nemen of voor jezelf naam te maken. Je hebt al een naam en je bent thuis. Dat is het idee van het koninkrijk van de man van Nazareth.
Zo de dag weer ingaan. Het bos ligt achter me en ook achter mijn zoon maar vandaag is een dag om te omarmen – om me thuis te voelen in de wereld, al is het maar een beetje. Met alle ingewikkelde en harde randen van het leven die schuren en pijn doen. En toch; de voortdurende reflectie, het angstig zoeken naar betekenis en hoe je iemand wordt – het mag ook rusten. Want de liefde die er is, die beschikbaar en aanwezig is en jou op deze wereld zette, hangt al om je heen. Juist om wie je bent. Ook al vind je het soms ingewikkeld dat je bent wie je bent.
Vandaag een dag van thuis zijn gewenst, waar je ook bent. En een goed begin van de week alvast. Morgen weer een nieuwe popupgedachte – en vrede, en alle goeds.
(klik hier voor de bijbelteksten van de dag)
