Ook dat heb je soms
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Ook dat heb je soms – PopUpGedachte vrijdag 26 september 2025
Er is een kleine bundel van Toon Tellegen, de schrijver en dichter, die miniscule oorlogen heet. Briljant boekje. Het eindigt met dit gedichtje:
Ode aan ik
Arme ik
arme arme ik
o arme ik
o armere steeds maar armere en armere ik
armelijke ik…………..
o arme armoedige armlastige armzalige armtierige armhartige ik
erbarmelijke ik
allerallerarmste ik
o doodarme straatarme zielsarme ik
in- en inarme ik
o arme arme arme ik.
Genieten op z’n Toon Tellegens, zo’n glimlach die je bijblijft. En ik hou hiervan. Natuurlijk is het satire, maar niet om belachelijk te maken hoe je je soms een arme ik kunt voelen. Soms is het nou eenmaal zo. Arme ik. Soms voelt het even niet anders. En de calvinist zegt; hoezo arm, moet je zien hoe rijk je bent. Sta op, vervrouw je, verman je. Zwelf niet in zelfmedelijden, daar heeft niemand wat aan. Tel je zegeningen, dat ook. Natuurlijk en dat heeft recht van spreken, zo op z’n tijd. Maar als het de enige melodie is die uit het menselijk muziekinstrument voortkomt, dan wordt het zomaar onbarmhartigheid of oneerlijk. Vanochtend schrijft een Psalmdichter, eeuwen en eeuwen geleden, dit. En dat is bewaard als één van de 150 zorgvuldig te bewaren Psalmen. Dus misschien heeft het toch waarde. De gelovige dichter schrijft:
Gij zijt mijn kracht, waarom verstoot Gij mij
waarom loop ik dan treurig rond,
door vijanden gekweld?
Zend mij uw licht, uw steun om mij te leiden,
om mij te voeren naar uw berg en in uw tent.
Waarom loop ik dan treurig rond? Waarom ben ik verstoten, kom dan; met dat licht en die steun. Dat is je naam, dat is je reputatie en daarvan zeggen de mensen dat het bestaat. Ik zie d’r helemaal niks van, want ik ben kapot. Geen tel-je-zegeningen, kop-op, anderen-hebben-het-erger-dan-jij. Maar een oproep uit het hart van iemand die steun nodig heeft en licht, en het niet krijgt. Arme ik.
De opgeruimde calvinist weet dat het leven soms moeilijk is, zet de gevoelens op plank onderin de kast, of eventueel in een doos op de plank onderin de kast, om ze tevoorschijn te halen als het de hogere afdelingen van het menselijk leven, zint. Als het door de ballotage komt, dan mag het er zijn. Maar Toon en de Psalmdichter geven woorden aan dat wat er ook kan zijn. Zonder normering, in de Psalm is er een vraag, een roep, een hoop. Een verlangen naar weer thuiskomen, dat het weer veilig voelt in het leven want dat is het zo vaak niet. En de tekst is bewaard als uitnodiging. Om uit te spreken en te doorvoelen wat er volgens normen en calvinisme (om dat woord nog maar eens te gebruiken) lang niet altijd mag zijn. Geef het maar ruimte, zoals rouw dat nodig heeft, zoals verdriet dat nodig heeft – en dat gevoel van arme ik soms ook even. Dank je wel Toon, dank je wel dichter.
Tot zover vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
