Hoe je door de wereld loopt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Hoe je door de wereld loopt
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Hoe je door de wereld loopt – PopUpGedachte vrijdag 24 mei 2024
Als de dagen vol zijn en de verantwoordelijkheden groot – of je gewoon even niet zo lekker in je vel zit – is wakker worden zomaar een wakker schrikken, met lijstjes en getallen en gedachten over wat er allemaal niet moet gebeuren. Je hartslag gaat sneller dan gezond is en je rolt je nog eens om in een onrustige snooze of stapt uit je bed om de dingen te gaan fiksen die op je drukken. Eigenlijk een bijzonder onprettige manier om de dag in te stappen, maar het is er zomaar. En je komt er niet zomaar vanaf. Want je kunt het heus anders willen, maar het brein, het hart, de ziel laat zich niet zomaar in ontspanning duwen.
Hoe je door de wereld loopt? Met lijstjes en verantwoordelijkheden in het hoofd, tenminste vaker wel dan niet, vrees ik. Ik hou van de projecten elk jaar weer. Van de PeaceWalk die nu vorm begint te krijgen online, van een nieuw festival door DJ’s uit de dancewereld die geloven in de kracht van de gebedshuizen in de stad en dus The Spirit of Amsterdam organiseren. En dat zijn zo maar twee projecten waar gisteravond de bijeenkomsten over gingen. Er is zoveel moois te doen. En ’s ochtends, dit moment – schrijven aan iets wat mogelijk in heeft voor de dag, tot mijn grote geluk deze dagen in het licht van de zon die is opgekomen. Ik zou het voor geen goud willen missen.
Maar hoe houdt het ziel? Is er een manier om niet met hartkloppingen wakker te worden van het mogelijk achterlopen of vergeten zijn, maar met een kloppend hart voor een dag die wacht waar je in wordt uitgenodigd om te leven en lief te hebben?
Misschien zijn daar die oude teksten wel voor. Niet als zelfhulpboek om jou gelukkig te maken, zo werkt het niet. Maar om een wereldbeeld te vinden waarbinnen je werk een plekje heeft, waar jij een plek in hebt, waar je leven onderdeel is van een verhaal, waar je ziel rust kan vinden én toewijding. Waarin je anders door de wereld loopt – of misschien wel in dezelfde straten en kantoren en parken door een andere wereld loopt, omdat alles om je heen en in je iets anders tegen je zegt.
De Psalmdichter van vandaag spreekt zichzelf de ziel toe. Een oproep, in oude taal maar met een richting, een manier van kijken en voelen die je anders door de wereld laat lopen. Dit staat er:
Verheerlijk, mijn ziel, de Eeuwige,
vergeet diens weldaden niet.
Hij is het die u uw schulden vergeeft,
Of zij is het, dat kan net zo goed – de eeuwige is iets te groot voor alleen maar mannelijke voornaamwoorden. Zij is het die uw schulden vergeeft. Soms komt dat opeens dichterbij.
die u geneest van uw kwalen.
die u van de ondergang redt,
die u omringt met gunst en erbarmen.
Die u omringt met gunst en erbarmen. Redt van de ondergang. Ik word zo vaak van de ondergang gered. Dat je denkt: allemachtig, dat was op het nippertje. Of dat nu op de fiets in het verkeer is of drama’s in je werk, een uitdaging in je relatie of die met je familie of kinderen. En deze dichter heeft een adres, die denkt; gunst, wat een gunst. En dan gaan er nog dingen mis, is het leven pijnlijk en hard en ingewikkeld, oneerlijk en soms ellendig. En toch, staat er weer iemand voor je deur. Krijg je net dat belletje, schijnt de zon op een moment dat het nodig is. Wordt de schuld van je afgenomen omdat iemand je heus wel begrijpt, heb je een lieve oma of dansen de bladeren van de bomen precies zo op de bries van de wind dat je ziel er rustiger door wordt.
Dat zien, zo de wereld zien – al die momenten als knipogen, als hand in de rug, als bemoediging van de Eeuwige zelf – die in alles en door alles en om alles aanwezig is, die in en buiten ons mens voelbaar en denkbaar is als kracht van het goede. Betrouwbaar maar niet manipuleerbaar, aanwezig maar niet op afroep, zichtbaar maar niet zomaar.
Leren danken en herkennen, mijn belangrijkste tools in alles wat er op het pad komt. Van protesten tot grensbezoeken, tot popupgedachtes en rouwen en vieren. Dankbaar met al die mensen van de crowdfunding. Nog maar een paar dagen te gaan! Spannende dingen – en toch ook maar vertrouwen. Want waarom niet.
Tot zover vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
