Generaties
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
afbeelding door Joanne Zwart
Generaties – PopUpGedachte donderdag 22 september 2022
Boeren leggen uit hoe hun land al generaties familiebezit is. Zou jij dan degene zijn die het moet verkopen? Sommige vluchtelingen vertellen dat ze niet voor zichzelf hier een leven komen opbouwen, dat zien ze nauwelijks meer gebeuren. Het moet een plek worden voor hun kinderen. Wat een tijd, denk ik dan. Dat je generaties vooruit kunt denken. En je met generaties ver voor je verbonden voelt. Het staat zo haaks op het leven in het nu, dat we links en rechts van coaches en goeroe’s op het hart gedrukt krijgen. En het staat zo haaks op de almaar sneller draaiende machinerie van eten, drinken en kleren. Kleding moet niet lang meegaan, want er moet weer iets nieuws gekocht worden voor het volgende jaar dat hetzelfde seizoen aanbreekt. Fast fashion. Net als laptops, telefoons en auto’s, ze moeten er liefst in vrij hoog tempo doorgedraaid worden, want dan blijft het geld rollen. Om mijn geweten te sussen, koop ik dus maar een refurbished telefoon, een opknappertje, maar ja – dan wel ééntje met een hele goede camera. Heb ik nou eenmaal nodig, vertel ik mezelf.
Tegelijk voelen we allemaal een kentering deze dagen. Ik heb de troonrede niet meegekregen, maar wel wat analyse her en der; dat deze langer was dan ooit en de zorgen niet geschuwd werden. We hebben een begroting waaruit duidelijk wordt dat we op de kleintjes moeten gaan letten. Tips over werken zonder verwarming worden breed gedeeld. Ons gedrag heeft impact, we kunnen niet meer leven bij de dag, want morgen schijnt de zon wel weer. We beseffen een heel klein beetje dat de tijden die komen niet automatisch rooskleurig zijn.
Toch ben ik zo beïnvloed door leven bij de dag. Het kost me moeite om serieus na te denken in wat voor wereld mijn kinderen zullen leven, ik moet echt gaan graven om te beseffen in wat voor wereld mijn ouders zijn opgegroeid. De tweede wereldoorlog, dat is een aanwezig stuk geschiedenis. Maar verder? En als ik niet achteruit kan kijken, kan ik dat dan wel richting de toekomst?
Als alles vandaag gefikst moet zijn, behaald, geregeld, gelukt – of tenminste in de komende drie jaar – dan komt er een druk op ons leven te liggen die niet draagbaar is. Wat resulteert in een overschatting van onze mogelijkheden tot verandering of een negeren van duurzame investering. Kan ik hier een steen verleggen in het vertrouwen dat ik daarmee heb bijgedagen aan een veranderde loop van de rivier in de toekomst – en dat dit dan genoeg is?
Ik lees vanochtend een fragment uit een Psalm, numero 90. Dit staat er:
U doet de sterveling terugkeren tot stof
en zegt: 'Keer terug, mensenkind'.
Duizend jaar zijn in uw ogen
als de dag van gisteren die voorbij is,
niet meer dan een wake in de nacht.
In de grote kathedraal van Uppsala, Zweden, waar ik gisteren naar binnenliep staat een indrukwekkend videokunstwerk van de wereldberoemde Bill Viola. Hoe een mens terugkeert tot stof, verdwijnt in het niets bij het sterven, langzaam opgaand in licht en donker tot je staart naar een gruizig scherm. En dan legt de Psalmist er een andere tijdsbeleving naast, een metafysische, waarin 1000 jaar als een dag voorbijgaat. Hoeveel mensen worden er geboren op die goddelijke dag en leggen er ook het loodje in een goddelijke 24 uur? Vanaf 1 januari dit jaar zijn er 100 miljoen mensen geboren en 42 miljoen mensen gestorven, volgens worldometers. En dat in 9 maanden. Hoeveel mensen kwamen er ter wereld vanaf het jaar 1922 en overleden er in die tijd. En hoe ligt de wereld er in 2122 bij? De goddelijke tijdsrekening houdt volgens de Psalmist echt wel oog voor het moment, maar leeft ook in duizendmijlslaarzen. Wat nu belangrijk is, dat is het over een poosje niet meer en over duizend jaar is het sowieso vergeten. Wat heeft nu een waarde, die het over duizend jaar nog heeft? Als de zonsondergang in de goddelijke tijdsrekening inzet en de Eeuwige zijn dagboek schrijft? Welke hoogst-belangrijke zaken van nu verdwijnen in dat perspectief van het prioriteitenlijstje en welke komen er met stip bovenaan? Een mooie mentale oefening voor vandaag – of misschien nog meer: een oefening voor de ziel.
Tot zover vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst - en vrede, en alle goeds.
