Heb je nog vrede liggen?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Heb je nog ergens vrede liggen? – PopUpGedachte dinsdag 1 november 2022
Ze was woedend op haar zus. Het totale gebrek aan respect in de manier waarop haar zus haar behandelde, haalde het bloed onder haar nagels vandaan. Ze zat bij mij in een workshop over woede en het is altijd een klein beetje een dijkdoorbraak als ik in deze workshops mensen vraag waar ze gefrustreerd of woedend over zijn – en dan liefst een beetje onredelijk woedend. Er komt echt van alles naar boven, aan emotie en uitspraken, felle ogen, trillende handen, een beetje lachend want het is ook gek – maar met een hele serieuze ondertoon. Zij was boos. En ze wist niet wat ze ermee moest. In die workshop gaan we op zoek via een paar simpele stappen die ik de afgelopen jaren heb ontwikkeld, naar een constructieve inzet van de frustratie. Maar dat was nog niet gemakkelijk voor deze zus. Want als die ondankbare zus nou niet wil luisteren, als altijd álles op haar voorwaarden moet, als zij aanbiedt om haar te ontvangen bij haar thuis en er een mooie dag van te maken en die zus wil dan per se iets anders, qua tijd en wat ze doen en het moet precies op haar manier moet je dan toegeven of vechten of wat dan? Toen ik haar vroeg wat ze wél hoopte voor hoe men in de wereld met elkaar om zou gaan en of er mensen waren die zich op die manier naar elkaar toe gedroegen, moest ze even denken en ging haar een lichtje op. Ze had duidelijk een paar mensen voor de geest. En bedacht ter plekke dat ze misschien maar eens meer tijd daar mee moest doorbrengen. Om met hen een manier van doen vorm te geven die wél werkte. Dan maar éven de zus parkeren. En wie weet, als ze voldoende in evenwicht was met die anderen, dan zou ze misschien zich ook wel weer met haar zus kunnen verzoenen.
Een eenvoudig moment maar een ontzettend blije zus aan de workshop-tafel. Het ging niet over vrede stichten in Oekraïne, het ging niet over vluchtelingen huisvesten in haar geval of over gedoe met een overheid. Maar ze had wel vrede gevonden. En ze had zin om weer verder vrede te stichten. Ze was uit de clinch geraakt, zich losgemaakt van de situatie waar twee mensen een minder mooie versie van elkaar leken te worden door de manier waarop ze op elkaar reageerden. Vast met de beste bedoelingen. En je kunt er dan zomaar niet meer overheen zien.
Ik moet eraan denken als ik een fragmentje uit de bijbellezingen van de dag lees. Dit zinnetje:
“Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden”
Deze vrouw had behoefte aan vrede en harmonie en wist niet hoe ze het moest brengen. Ze had bijna gedacht om dan maar een poosje naar de pijpen van de ander te dansen, misschien dat er dan iets opgelost zou worden. Maar haar emotionele weerstand stond te veel in de weg, dat kon ze ook wel op haar vingers natellen. Vrede is niet jezelf wegcijferen om de lieve vrede. Vrede is een stuk moediger. Vrede heeft iets te maken met een lange termijn perspectief. Vrede gaat niet over het einde van een oorlog, gaat niet over een overwinning – een overwinning is meestal niet meer dan een politieke keuze tot een staakt-het-vuren voor onbepaalde tijd. Dat is nog geen vrede. Vrede heeft veel meer te maken met een hoopvol perspectief, een stukje van de wereld dat begint te kloppen en waar je dan een bijdrage aan kunt leveren. En vrede kan lang niet altijd gesticht met degene met wie je in de clinch ligt. Maar dat hoeft ook niet, om toch vredebrenger te kunnen zijn. Want datgene waar je over in de clinch ligt, is belangrijk voor je. Het toont je waardes in het leven. En daar kun je mee aan de slag. Met wie dat dan ook maar wil, zodat je iets van vrede aan de wereld toe kunt voegen En dat je daarmee dan blijkt zo één van die goddelijk mooie mensenkinderen te zijn, ‘kinderen van God’ – die creatief, liefdevol en met vrijheid bouwen aan momenten en plekken van vrede. Vaak met een pijnlijke ervaring in hun achterhoofd, met krassen op de ziel – en die zijn zomaar een driver in het brengen van vrede op andere plekken. Heb je nog vrede liggen ergens? Kom het brengen, de wereld heeft het nodig.
Tot zover vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
