De uitnodiging ligt er al
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
De uitnodiging ligt er al – PopUpGedachte woensdag 20 juli 2022
Vanochtend weer de PopUpGedachte van het eiland Lesbos, waar ik deze dagen verblijf. Ik werk aan de voorbereidingen van een podcast over mensen die ergens in hun leven hebben besloten om er te zijn voor vluchtelingen, voor mensen onderweg. Als je besluit om een ‘goede buur’, een naaste, te zijn voor hen brengt dat meestal de relatie met je andere naasten in gevaar. Straks spreek ik met een vrijbuiter hier, een ontzettend gedreven, goedlachse, enigszins anarchistische Griek. Hij werkte in een aluminiumfabriek op het vasteland, hoorde van een schipbreuk waarin talloze vluchtelingen verdronken. Hij hoorde het kermen van een vader die z’n kind had verloren en besloot z’n baan eraan te geven en op Lesbos te gaan doen wat hij kon. Dat heeft ‘ie geweten, hij ging er bijna aan onderdoor. En hij is niet de enige. Dit eiland leeft van toeristen én van mensen uit letterlijk de hele wereld die een roep hebben gehoord, hun huis verlaten en zich vrijwillig inzetten voor mensen die je nauwelijks werkelijk kunt helpen omdat politieke keuzes hen in de meest onmenselijke situatie hebben gebracht. Hier hebben mensen een roep gehoord. En ze kwamen. Niet dat het allemaal helden zijn en niet dat ze allemaal het briljant hebben aangepakt, maar het is niet aan mij om dat te beoordelen. De roep waaraan ze gehoor geven, dat fascineert me vanochtend als ik deze tekst lees:
Het is Jeremia die verteld hoe hij werd aangesproken, toen hij, ver voor onze jaartelling, als profeet werd geroepen in Israel:
‘Voordat Ik je vormde in de moederschoot, had Ik je al uitgekozen, voordat je de moederschoot verliet, had Ik je al aan mij gewijd, je een profeet voor alle volken gemaakt.’ Ik zei: 'Ach, Heer, mijn God, ik kan niet spreken; ik ben veel te jong.' Maar de Heer antwoordde: Zeg niet: 'Ik ben veel te jong!' Naar iedereen tot wie Ik u zend, moet gij gaan en alles wat Ik u opdraag, moet ge hun zeggen.
Wees niet bang voor hen, want Ik ben bij u om u te redden.
Zoveel waren er ‘te jong’ hier, ogenschijnlijk. En ze gaven leiding aan grote reddingsoperaties en aan noodhulpdistributies. Ze verzorgden mensen wiens levensverhaal je fysiek onpasselijk maakt, ze verzorgden wonden die de volgende nacht opnieuw zouden worden toegebracht in de extreme onveiligheid van de Europese migratie ‘oplossingen’. Te jong, sowieso, maar ze kwamen en bleven komen en komen nog steeds.
Maar Jeremia was specifiek geroepen tot dat profeetschap toch? Hij wel. Hoeven we niet per se iets mee. Niet iedereen wordt geboren in het huis van Oranje en hoeft zich te identificeren met zo’n onmogelijke levensroeping. Dat geldt misschien wel voor teksten over de Oranjes en Amalia, maar niet per se over profeetschap.
In de christelijke spiritualiteit is die uniciteit van de profeet nog wel aanwezig maar na Christus en Pinksteren is het aan iedereen, ouden van dagen en jonge kinderen om gehoor te geven aan die profetenroeping. Niet op eigen gezag, maar omdat die goddelijke geest van gerechtigheid en verlangen naar rechtvaardigheid overal rondwaart, op zoek naar ogen die zien, oren die oren en – jawel – stemmen die zich uitspreken. Of zonder woorden je boeltje pakken en op pad gaan.
Ze zeggen dat de roep wel klinkt – dat alleen het oor getraind moet worden om te horen en het hart om bereid te zijn. Eigenlijk ingewikkeld zo vlak voor de vakantie of misschien is het al vakantie voor je. Want er is zoveel dat om inzet vraagt. Als je eenmaal begint op te sommen dan wordt je al moe voordat je eraan begonnen bent. Misschien is de vakantie wel een tijd voor discussie. Discussie met God zoals Jeremia dat doet, discussie met de roep. Waartoe wordt ik geroepen, waartegen verzet ik me dan, is dat terecht verzet of moet ik die stem horen die zegt: wees maar niet bang, ik ben er wel.
Kan best een zinnige bijvangst zijn van de rust van deze weken – die je hopelijk hebt en die ik je van harte gun – om eens me jezelf en je geliefden te denken over geroepen zijn. En waar ik bang voor ben.
Tot zover vanochtend. Een hele goede woensdag gewenst. Meer over de PopUpGedachtes en hoe je kunt abonneren en doneren op popupgedachte.nl. Voor nu en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds.
