Gezien zijn
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Gezien zijn – PopUpGedachte donderdag 18 januari 2024
Wat er nodig is voor verzachting en verzoening? Natuurlijk is het fijn als de ander het komt goedmaken, of als er sprake is van herstel van de fouten of dat iets ongedaan wordt gemaakt. Maar dat kan lang niet altijd. In zijn kersverse column in de Happinez schreef collega Arjan Broers ‘Een van de wijsheden uit de traditie is dat iets pas verlost of vergeven kan worden als het gezien is. En dan niet alleen in termen van schuld of fout of slecht, maar vooral in waarheid. ‘Ik ben gekwetst en beschadigd’, zegt de één. ‘Ik was onmachtig’, zegt de ander, ‘en ik heb je verstaan.’
Het is alweer lang geleden dat we met een groepje studenten vrienden kampeerden in Frankrijk. Één van mijn beste vrienden was daarbij en zoals dat gaat, soms kun je elkaar even niet uitstaan. De vakantie is zo’n moment dat je dat opeens kunt benoemen. Ik zei hoe pittig ik zijn cynisme vond, in de groep, soms. Niet zo’n gemakkelijk gesprek, tot hij zei: dit ben ik. Als ik onzeker raak, dan is dit mijn toon. Dat was het. Meer was er niet nodig, gek genoeg, voor mij althans. Want als dit het was, dan kon er mee leven. Een opluchting voor hem, want hij was zichzelf ook wel eens zat maar als een ander hem kon verdragen, dan kon hij het zelf ook wel weer. En dat gold vice versa. Mijn bravoure soms, net wat te grote woorden, mijn manier om toen die onzekerheid onder de tafel houden. Zo ging dat nu eenmaal soms. Daar konden we wel mee leven. Want nu wisten we wat het was en het werd gezien werd voor wat het was – door de mensen die ons na staan. Niets was veranderd aan de buitenkant, maar alles aan de binnenkant. Geen goed of fout of schuld, maar waarheid en gezien zijn.
Ik moet eraan denken door twee eenvoudige zinnetjes uit de Psalmlezing van de dag. Daar staat:
“Heel mijn zwerversleven kent Gij,
Al mijn tranen hebt Gij opgevangen in uw kruik.”
Zwerversleven, dat is het toch wel een beetje, dat leven van ons. Het lijkt soms even gesetteld, maar ook dat is super kwetsbaar. En als er iets intens gebeurt, moet je met heel dat innerlijke leven van je weer op pad op zoek naar houvast en herkenningspunten. Dan klamp je een gids aan, die dan coach heet of therapeut, of zoek je naar een nieuw hutje waar je ziel even kan schuilen omdat het weer guur is en de voorbijgangers gevaarlijk aandoen. En dat je dan steeds op dat pad, wat je opnieuw weer opmoet als de wereld verandert – en dat doet ‘ie nou eenmaal voortdurend – dat je op dat pad niet alleen bent. En iemand de tranen ziet en eert.
Gisteren luisterde ik naar mensen wiens leven was verwoest – door Hamas of door Netanyahu. Of door de eindeloze uitzichtloze bezetting. Zij zijn zwervers in hun eigen context, vredemakers die tegen de klippen op geloven dat er een bestemming is en dat de weg die ze gaan, de weg is om te gaan. Hun tranen worden gezien, zij zijn gezien. En mijn taak ook om hen te zien. En te eren, al is het maar op afstand. Om zelf ook weer af te stemmen op wat waar en helend is in mijn leven.
Tot zover even de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede donderdag gewenst. Meer van de PopUpGedachte te vinden op www.popupgedachte.nl – je kunt er ook doneren om deze dagelijkse gedachtes mede mogelijk te maken, dank voor de velen die dat al deden afgelopen jaar. En vrede en zegen gewenst voor vandaag, en alle goeds.
