Een eigen weg
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Een eigen weg
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Een eigen weg- PopUpGedachte maandag 16 juni 2025
Of je nu op een feestje staat of op een demonstratie, de thema’s zijn al gauw hetzelfde. Naast alle ditjes en datjes is het oorlog in de wereld en maken we ons zorgen. Bij onbekenden, weet je niet zeker of je het wel kunt thematiseren, want je weet niet zo goed aan welke kant ze staan en dan wordt het zomaar ongezellig. Bij bekenden is dat soms ook het geval. En ondertussen wacht er een pracht van een zonovergoten week, is er hopelijk wat rust in je week en lijkt oorlog een ver weg scenario.
Vandaag in de lezing van de dag legt de schrijver ons een manier van leven voor de voeten. Een voornemen van hen, voor een ieder die wil. En misschien juist in tijden van groeiende onrust, een mooie serie woorden die een mens aan het denken zet. De schrijver werd nogal op de huid gezeten, gevangen gezet, opgejaagd. De mensvisie en levensfilosofie die zij brachten, in het spoor van Jezus van Nazareth werd als staatsgevaarlijk en als bedrieging voor de bestaande orde gezien. En wat doe je dan? Nou, Paulus zegt: “Onze aanbeveling is: zuiverheid, inzicht, geduld, goedheid, en geest van heiligheid en ongeveinsde liefde”
En dan: “Eer en smaad, lof en laster zijn ons deel; wij zijn de bedriegers die de waarheid spreken,
de onbekenden die iedereen kent; wij sterven maar blijven leven, wij worden getuchtigd maar niet terechtgesteld; wij treuren maar zijn altijd blij; wij zijn berooid en maken velen rijk, haveloos en de wereld is van ons.”
Dus, ga daar maar eens aan staan. Zuiverheid, inzicht, geduld en goedheid – en het lef om een vreemde te durven zijn in Jeruzalem. Ik merk het een beetje met de aanval op Iran. ‘Ja maar er waren toch atoominstallaties, Iran is toch het ultieme kwaad. En wat een precisie, wat een voorbereiding’. Dat kan zo zijn, maar er stond een onderhandeling aan te komen. Er was een diplomatieke weg in voorbereiding. Die is verder weg dan ooit.
In detegenstellingen van Paulus hierboven zitten wat sleutels verborgen, die ik lang nog niet allemaal uit kan pakken deze morgen. Maar treuren en tegelijk altijd blij zijn. Herkenbaar; treuren om de wereld, om hoe het kan gaan én je gedragen en gezien weten, kunnen vieren wat er wél is. Je niet verliezen in de ellende maar ook weigeren weg te kijken. Berooid zijn en velen rijk maken. Het zijn niet de rijken waar het veelal het prettigst mee samen eten is. De mooiste diners waren in vluchtelingenkampen aan Europa’s buitengrenzen – waar gekookt werd op afvalhout en plastic en gegeten van de meest onooglijke borden. Rijkdom, op een heel andere manier bekeken. Haveloos en de wereld is van ons – de vrijheid om niet te hebben. Die van een pelgrim.
En wat moet ik ermee? Zuiverheid en inzicht zoeken? Niet de snelle veroordeling, maar geduld. En goedheid. Een geest van heiligheid – in de zin van de afstemming met wat goed is, wat God is. En van ongeveinsde liefde. Leren houden van, de ander ook al is die anders. Beseffen geliefd te zijn. En van de aarde en alles wat er op leeft.
Zo even voor vanochtend. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.
