Een goed mens
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Een goed mens – PopUpGedachte woensdag 11 juni 2025
Wat dat is, een goed mens. Dat is best wel een hamvraag, toch? Het lijkt het streven van ons allemaal – dat dit over ons gezegd kan worden. Zelfs degene die de grootste chaos teweegbrengt, zal zich beroepen op menslievende motieven. Misschien wel juist degene die de grootste chaos teweegbrengt. Of je nu een kabinet doet vallen en belooft je aan te sluiten bij Nederlanders die eigen rechter spelen aan de grens en op eigen houtje auto’s aanhouden en onderzoeken. Of de leider van een natie die wereldwijd voortdurend chaos creeert. Of dat je hier in de gevangenis zit omdat je allerlei beroerde dingen hebt uitgehaald – je hoopt toch dat mensen zeggen; ja maar, het is geen slecht mens.
Hoe wordt je dat dan, een goed mens? En wat betekent het? Vandaag in de lezing gaat het over Barnabas, het is de tijd van de allereerste kerkjes in dit geval in het huidige Turkije – clubjes mensen van allerlei achtergrond die zijn gaan geloven dat Jezus van Nazareth werkelijk de weg is voor de mensheid. En dan staat er: “men vaardigde Barnabas af naar Antiochië.(…) Hij was een goed man, vol van heilige Geest en geloof.”
Dat is toch een mooi zinnetje. Dat er over je gezegd wordt; hij was een goed mens, zij was een goed mens. En dan vol van heilige Geest, wat dat ook moge betekenen. En geloof. Ik weet niet wat jij ziet als je dit hoort of leest, maar er zit leven in deze mens. Charisma, maar dan niet van de dwepende soort – meer een vervuld zijn. Energie, liefde, zorg, aandacht en wijsheid. Iemand die de kortzichtigheid of zelfzucht die vaak zo dicht onder de oppervlakte ligt – bij ons, bij mij – niet de boventoon meer laat voeren. Dat diens geest wat groter is, heiliger zogezegd, dat het niet om het zelf gaat maar om het goede voor iedereen, zonder aanzien des persoons. En vol van geloof, dat er hoop is, en moed, en liefde en visie en vertrouwen. Dat soort dingen.
En nu is mijn reflex om te denken; hoe kom ik daar. Terwijl het minstens zo interessant is om te kijken; wie ken ik? Blijkbaar kreeg die vroege gemeente een Barnabas gestuurd, zie ik ze om me heen? Vrouwen en mannen die Barnabas-achtig zijn. Waar ik de goedheid in herken, en een soort heilige begeestering – niet in de radicale, zweverige zin maar in wijsheid en gegrondheid – en geloof? Misschien is het belangrijk dat ik ze zoek in mijn omgeving en me dicht in de buurt blijf begeven. Omdat ik er misschien iets van leer – omdat ik het nodig heb.
Een goed mens – het niet allereerst willen zijn, is misschien al een goede stap. Ook dat ego maar even parkeren en me leren voeden met goede mensen in mijn omgeving. Goede boeken, goede input, goede vrienden. En zo langzaam groeien naar een eigen plek, waar anderen van getuigen dat je een goed mens geworden bent – of je dat nu zelf vindt of niet is dan niet zo belangrijk.
Gretha Turnberg keerde terug naar Zweden, vrienden vliegen vandaag naar Egypte om zich aan te sluiten bij de duizenden die een mars gaan lopen richting de grens van Gaza, velen van ons zien elkaar zondag bij de Rode Lijn, anderen zitten aan het bed bij hun vader die aan het overlijden is, iemand schrijft zich toch maar in bij vluchtelingenwerk of bij de voedselbank of helpt bij Kerkasiel Kampen, of zorgt voor een tuintje of een dier of laat toch maar die bio-industrie troep in de supermarkt liggen of neemt eindelijk tijd voor kinderen of voor ouders of voor buren, of – de mogelijkheden zijn legio. En het gaat niet om mijn eigen weegschaal, jij bent allang goed genoeg voor de Eeuwige. Misschien is het wel belangrijker om je Barnabas (m/v) in je buurt te vinden en te waarderen. Het geeft zomaar wat rust in je leven.
Voor nu en voor vandaag. Vrede gewenst, en alle goeds.
