De weg weten
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De weg weten
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
De weg weten – PopUpGedachte maadndag 14 april 2024
Als je dit luistert of leest, ben ik hoogstwaarschijnlijk op weg naar Brussel. Dat is vrij eenvoudig, er rijdt een trein, je stapt in en in negen van de tien gevallen – afhankelijk van de vervoerder – kom je in Brussel aan. Ik ga er in gesprek met wat mensen van de Europese Commissie en het Europees Parlement over het vraagstuk van de Europese opvang van vluchtelingen en de nood van al die mensen die gedreven door verschillende soorten van geloof en hoop, zich dagelijks inzetten om de brug te slaan tussen de Europese gemeenschap en mensen op de vlucht – of in sommige gevallen zelf die brug te zijn. Een belangrijk geluid, denk ik zo. Zeker nadat een serie ellendige wetten is aangenomen die de rechten van vluchtelingen nog verder beperken, hun toekomstige kansen verkleinen – waar die toekomst dan ook ligt en ellendige toestanden creeert voor zowel landen van eerste opvang als de vluchtelingen zelf.
En ik weet niet precies wat ik tegen deze mensen moet zeggen. Ik weet überhaupt niet zo goed wat er nog tegen politieke keuzes in Europa te zeggen valt, vooral als het gaat om vluchtelingen. Wat is wijs? En die vraag is natuurlijk breder dan alleen Brussel en vluchtelingen. Wat is wijs? Ik ga vandaag naar Brussel, iemand anders naar een vergadering op het werk, een ander naar haar team dat ze moet leiden of iemand naar diens zieke oma. En je weet nooit zeker wat je aantreft, je weet nooit zeker wat goed is. Je hebt maar gewoon te gaan.
Dat gevoel; niet weten, wel gaan, wel moeten gaan en willen gaan soms, dat is al zo oud als de wereld. En je kunt thuisblijven als je het niet weet, huiverig om fouten te maken – been there, done that. En je kunt gewoon je kop ervoor gooien en maar doen. Ook daar geweest. En nog steeds. Maar is er ook iets anders?
De dichter van de psalm van vandaag, oude poëzie van ver voor het jaar nul, leeft in een wereld waarin goden vanzelfsprekend zijn. Het is net zo min de vraag of er een God is als dat het een vraag is of er lucht is, of licht of liefde. Natuurlijk is dat er, de vraag is alleen wat je er mee doet, wat je eraan hebt, dat soort vragen. En de dichter van vandaag heeft een weg tussen dom de kop ervoor gooien en zich terugtrekken gevonden – het is pre-JC-meditatie of bezinnig, met een specifiek vertrouwen. Hij dichtte dit:
Mijn wegen kent Gij, Ge hoort mijn gebeden;
leer mij wat Gij hebt beschikt.
Leid mij op de weg van uw bevelen,
dan zal ik uw daden indachtig zijn.
Gedoog niet dat ik een dwaalweg insla,
maar geef mij uw wet als gids.
Ik heb de weg van de trouw gekozen,
ik houd mij aan wat Gij bepaalt.
Lang leve medatie en mindfullness, absoluut doen. Waar je ook in gelooft. Én deze dichter maakt het heel persoonlijk. Hij – is het een hij? Wel waarschijnlijk, maar het zou net zo goed zij kunnen zijn. Zij leeft in de veronderstelling, de hoop, het geloof, de gok – dat er een entiteit, wezen, eeuwige is die vertrouwt is met haar wegen, keuzes, paden, twijfel, moed, alles. En dan vraagt ze, of hij dus, breng me dichter bij jouw richting, je ‘bevelen’ staat er – wat niet zo lekker hollands vrij voelt – maar het gaat om die levensrichting, die wijsheid, die weg. Weten dat er een aantal principes zijn waar je maar het beste je leven naar kunt inrichten, ook al levert het gedoe op en heb je er geen zin in. En het gedicht prevelt: hou me op deze weg. Dichtbij deze principes. Dan kom ik er wel, of dat nu bij mijn zieke oma, bij een europese commissaris of de dakloze bij de supermarkt is. Wijsheid is ook een kwestie van oefenen, mediteren, adresseren misschien – en vertrouwen.
Dat neem ik maar mee onderweg. Een hele goede maandag gewenst, en vrede – en alle goeds.
