Weten waar je aan toe bent
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Weten waar je aan toe bent – PopUpGedachte vrijdag 12 januari 2024
Dat is altijd wel een fijn idee, weten waar je aan toe bent. Niet makkelijk aan te komen in dit onvoorspelbare leven, maar het geeft een soort rust. Het is fijn om te weten wie en wat ik aantref als ik thuis kom, dat er een bepaalde hoeveelheid geld op mijn bankrekening staat, dat er pensioen opgebouwd zou zijn – dat ‘zou zijn’ zegt iets over de mate waarin ik dat voorspelbaar acht in mijn leven – en dat de dingen die je doet zowel bij jezelf als bij je omgeving op enige waardering kunnen rekenen. Er is natuurlijk altijd een grens – een punt waarbij het verlangen naar voorspelbaarheid controledrang wordt. Of dat je weet dat je niet op de goede plek zit in het leven maar de zekerheid van geld, pensioen of waardering nou eenmaal te comfortabel is. En ja, neem dan nog maar eens de sprong in het diepe. En comfortabel is prima, hè? Maar wat zijn de kosten?
Spiritualiteit is niet bedoeld als comfort – in elk geval niet de christelijke. De voorvrouwen en mannen in de beweging gaan door diepe dalen, lijden aan hun opdrachten, komen weerstand en strijd tegen, twijfel, maken ongelofelijke fouten en eindigen soms zelfs als geëxecuteerden aan een kruis, opgericht en opgeeist door de mensen die ze kwamen dienen. Ze soebatten wat af met hun spirituele opdrachtgever of ze hier nu voor gemaakt zijn, of ze die Eeuwige wel kunnen vertrouwen, gooien de handdoek in de ring en pakken ‘m weer op. Wie avontuur zoekt, zou in dat spoor moeten treden zou je zeggen. Gek wel, want soms heb je de indruk dat in religie mensen opgevoed worden tot brave burgers in plaats van tot licht onberekenbare projectielen die soms opeens heel inspirerende dingen doen.
Vandaag in de lezing wil het volk, duizenden jaren voor Christus, een beetje af van de onvoorspelbaarheid. Ze hebben een plek in de wereld met een tempel in het midden en priesters die de leiding hebben. Mogelijk nog een rechter-figuur, maar dat is het dan. Dan komt het volk bij priester Samuël en zegt; wij willen een koning. De reactie van priester Samuel is een beetje pijnlijk voor alle monarchistische gelovigen, want hij vat het namens God op als een complete verwerping van Gods leiding en de spiritualiteit van het volk. En de Eeuwige is het daar mee eens, maar vindt toch dat als zij dat per se willen - ze het zelf moeten weten. Samuel waarschuwt nog en keer dat een koning belasting van je gaat eisen, je kinderen gaat nemen voor de oorlog en de opbrengst van je land voor zijn eigen onderhoud. Maar:
Het volk wilde niet naar Samuël luisteren en zei:
“Toch moeten wij een koning hebben!
“Dan zijn wij gelijk aan alle andere volken.
Onze koning zal rechter over ons zijn
en voor ons uittrekken om onze oorlogen te voeren.”
Daar komt de aap uit de mouw. Na de deceptie waarin God zich niet echt voor het oorlogskarretje laat spannen, willen ze een koning. Want we zeggen wel dat die regeert bij de gratie Gods maar die regeert natuurlijk uiteindelijk bij de gratie van het volk. Wil je die afzetten dan kom je in opstand en dan doe je dat. De koning moet luisteren naar het volk en met alle nadelen die diens rijkdom heeft, je kunt er tenminste wat mee. Dat goddelijke is moeilijker.
Zie daar het leven van ons zo even uitgetekend. Het is avontuurlijker, authentieker en zuiverder om je hart, om God, om in geloof en vertrouwen te leven. Maar die onvoorspelbaarheid en gebrek aan controle is zo ingewikkeld, dat we liever vertrouwen op je baas, op een leider, op geld, op pensioen of wat dan ook. En dat dit ons ook een hele hoop kost, omdat je dan je uitlevert aan een baan, aan de noodzaak om dat geld dan ook voor jezelf te houden en zo nog wat meer – dat nemen we op de koop toe. We zijn net mensen.
Goed spiegelverhaal weer deze ochtend. En niet te vergeten; uiteindelijk wil dat volk de oorlog winnen, kostte wat het kost. En dat kost je uiteindelijk alles. Je integriteit, je zelf, de veiligheid die je zocht keert zich tegen je. Het alternatief is vertrouwen op de God die Liefde heet en dat is niet altijd veilig en ook kostbaar, maar wel een weg waarbij je meer kans hebt dat je je ziel bewaart. Makkelijker gezegd dan gedaan, hè? Toch zinnig om me weer voor te houden.
Een hele goede vrijdag gewenst – meer popupgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl , daar vind je ook de knop abonneren (en doneren) voor wie de whatsapp melding wil ontvangen of wil bijdragen. Alvast dank! En voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
