Wat zoek je?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wat zoek je? – PopUpGedachte dinsdag 11 april 2023
Als ik weer over de brug loop bij Kampen, het gebeurt me heel af en toe, dan beneemt soms opeens de herinnering me de adem. Ik heb daar gestudeerd, zo’n zeven jaar. En ineens is er dan een geur, een schittering van het licht, een kleur of een flits van vroeger die me even transporteert van hier naar toen, van volwassen naar student. Zo intens dat ik even naar adem sta te happen, nog net niet de tranen in de ogen springen. Niet omdat het een traumatische tijd was, zeer zeker niet. Het was goed, het was ingewikkeld, het was vol stormachtige emotie en heel veel goeds. Maar de plotselinge herinnering is bijna teveel, de afstand te snel overbrugd, een achtbaan zonder dat je er voor in de rij hebt gestaan.
Het kan ook gebeuren in de kerk van mijn jeugd. En ik zal niet de enige zijn. Dat je een liedje hoort of een psalm, een orgel of een melodietje op gitaar, dat je even de geur weer ruikt van toen en je geteleporteerd wordt naar een tijd van eenvoud en overgave. Althans, zo voelt dan de geromantiseerde herinnering. De tijd dat je gewoon kon geloven dat God voor je zorgde en alles goed kwam. Ernstige gebedjes, een bijbel die antwoorden gaf en natuurlijk waren de kerkdiensten saai, maar het ritme was betrouwbaar en geruststellend. Ook hier prikken soms zomaar even de tranen, want je bent volwassen geworden, de eenvoud is er af. En nu?
Vanochtend lees ik over Maria die buiten het graf van Jezus van Nazareth staat, met tranen in haar ogen. Ze ziet de plaats waar Jezus’ lichaam gelegen heeft als ze naar binnen kijkt in de grafspelonk. Daar ziet ze twee opeens twee in het wit geklede engelen zitten, een aan het hoofdeinde en een aan het voeteneinde, zo staat er. Zij spraken haar aan: 'Vrouwe, waarom schreit ge?' Zij antwoordde: 'Zij hebben mijn Heer weggenomen en ik weet niet waar zij Hem hebben neergelegd.'
Zij hebben mijn jeugd weggenomen, denk ik onwillekeurig als ik over de brug loop. En mijn geloof, denk ik als ik weer even terug ben in de kerk van mijn kinderjaren. Waar is het gebleven? De tijd én de vertrouwdheid. En ik staar naar de herinnering. Een lege plek waar geen terugkeer naar mogelijk is.
Toen Maria dit gezegd had, keerde zij zich om en zag Jezus staan, maar zonder te weten dat het Jezus was. Jezus zei tot haar: 'Vrouw, waarom schreit ge? Wie zoekt ge?' In de mening dat het de tuinman was, vroeg zij: 'Heer, mocht gij Hem hebben weggenomen, zeg mij dan waar ge Hem hebt neergelegd, zodat ik Hem kan weghalen.' Daarop zei Jezus tot haar: 'Maria!' Zij keerde zich om en zei tot Hem in het Hebreeuws: 'Rabboeni!'
Gevonden! Niet in de grafspelonk, in de herinnering. Maar door de tuinman zelf, een stem die haar naam roept. Niet in de spelonk, in het donker van vroeger, maar achter haar rug, daarbuiten waar de zon op is gekomen. En ze herkent het bijna niet, want als je het daarbinnen verwacht, in je verleden, in de geuren en de windsels van toen. Wat zou dan die stem? Die vraagt wat je zoekt?
Dan hoort Maria haar naam. En ze wordt uit het verleden weer het heden in gerukt. Ze zocht het bij dat wat voorbij was, bij de dode. En werd aangesproken door de levende in het hier en nu.
Mijn naam, jouw naam. Zoals je nu bestaat. Met dat kind wat nog steeds in je leeft, met die student die nog steeds hongerig naar kennis en ervaringen in je een plek heeft. Ik hoef niet terug. Hier en nu klinkt diezelfde stem als toen en daar, maar nu in andere geuren en kleuren. En nog steeds kent die mijn naam. Wat zoek je? Wie zoek je? Ik zoek gevonden te worden, zodat ik weet dat ik niet alleen ben. Dat verleden, heden en toekomst op de een of andere manier verbonden zijn. En als ik mijn naam hoor, weet ik weer. Dat is even genoeg. Voor vandaag.
Tot zover. Een hele goede dinsdag gewenst. Meer PopUpGedachtes te vinden op www. Popupgedachte.nl. Je kunt er ook je abonneren én doneren. Alvast veel dank. En voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
