Het vuur na aan de schenen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Het vuur na aan de schenen – PopUpGedachte vrijdag 2 februari 2024
Gisteren zei een collega uit Kroatie; zonder emotie, geen gerechtigheid. Ze woonde in Bosnië tijdens de oorlog daar en de belegering van Sarajevo. Met de familie vluchtte ze naar Kroatië, weg van huis, een vluchtelinge met een vreemde religie, ze is toegewijd moslim, in een vreemd land – ook al is het net over de grens. Ze was opgeleid als zakenvrouw, ontdekte de schoonheid van de non-profit sector en leidt nu een team van ruim zeventien mensen die werken aan interculturele dialoog en verbinding. Dit werkt vraagt betrokkenheid, zegt ze. En als ik vraag wat de emoties van 7 oktober en de daaropvolgende maanden dan doen, zegt ze; nu komt aan het licht of je werkelijk toegewijd bent aan de dialoog, aan de verbinding. De emoties gieren niet alleen door eigen hoofd en hart en lijf maar ook door die van de anderen. Kun je dan nog steeds de ruimte van gesprek creëren, kun je de ander in zijn of haar andersheid nog steeds waarderen.
Geen rechtvaardigheid, zonder emotie – want betrokkenheid is essentieel. Maar ook met hart en ziel je toewijden aan de ruimte voor deze emotie, ook als die anders is dan de jouwe. Het is nogal wat, anno nu. Deze tijd brengt aan het licht wat je waard bent – zoiets. Niet of je sterk genoeg bent of cool of wat dan ook – je raakt uitgeput, cynisch, gefrustreerd. Sowieso. De vraag is of je weer dat vlammetje kan vinden dat zei; hiertoe ben ik op aarde, om de ander tegemoet te komen, in de ogen te kijken, te omarmen. Met behoud van eigen gedachtegang en toewijding, maar zonder diegene af te fakkelen omdat je het niet eens bent.
Het is zo’n tijd; de gemoederen verhit, de polarisatie hoog en diep. Alsof je wordt getest. Het is wat de oude profeten ver voor Christus aankondigden dat gebeuren zou en waarvan velen menen dat het uitkwam bij de aanwezigheid van Jezus van Nazareth op aarde:
“Hij is als het vuur van een smid, als het loog van een wolwasser. Hij zal zitting houden als iemand die zilver smelt en het zuivert; de zonen van Levi zal hij zuiveren en zeven als goud en zilver.
Uit wat voor hout je gesneden bent. Het is pittig als iemand zo de regels met de voeten treedt – door te genezen op de heilige sabbat, door naar zichzelf te verwijzen als iemand die zo’n beetje rechtstreeks van God afkomstig is. Harde woorden, harde daden – tenminste, voor alle insiders, voor hen die enigszins comfortabel in de bestaande religieuze structuren opereren. Zachte, omarmende woorden voor iedereen die eruit gevallen is, die niet meekan, door falen of ziekte of wat dan ook.
Kan ik het zien; kan ik zien hoe iemand me tegen de haren instrijkt maar wel vol voor het goede staat. Dat de regel niet ging om de regel, maar om het goede te brengen. En dat zo’n genezing van die rabbi toen, het goede was. Iets om blij over te zijn, ook al gaat het niet zoals je hoopt of wilt dat het gaat.
Misschien is het daarom dat ik me vastklamp, emotioneel vastklamp misschien wel aan de vredestichters in Israel en Palestina. Ze zijn maar met weinig en hun werk staat gigantisch onder druk. Maar zij houden zich niet aan de wetmatigheden van de strijd, de kampen, het cynisme van de oorlog. Ze weigeren, ook al vind men dat naïef. Maar ze weten maar één weg en die is gezamenlijk naar een toekomst, met de ander. De ander waarvan in je DNA staat gegraveerd dat die de vijand is. Dat weigeren en een toekomst zoeken.
En ik; ook vandaag weer de vraag uit wat voor hout ik ben gesneden – of ik nog bij mijn diepste overtuigingen kan als het vuur na aan de schenen ligt. Er loopt geen regel-brekende rabbi meer rond, maar er is genoeg wat je comfort triggert, wat je uit je evenwicht brengt. Heb ik dan een kompas, een eigen licht, een lijntje met liefde, geloof en hoop. Er naar verlangen, er naar op zoek gegaan is al het vinden ervan, want het opent je ogen en je hart.
Tot zover vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst, en een heel goed weekend. Maandag weer een nieuwe popupgedachte en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
