Het kan niet zonder risico’s
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Het kan niet zonder risico – PopUpGedachte woensdag 22 november 2023
Leven is het meervoud van lef, zei Loesje al. En dat komt omdat leven nou eenmaal risico’s met zich meebrengt, en goed leven al helemaal. Ik heb gefascineerd de campagnes van de lijsttrekkers een beetje gevolgd – met hart en ziel je in de strijd gooien, een heel team dat zich achter deze figuur met hart en ziel in de strijd gooit in de hoop iets te winnen. In de hoop de strategie goed te hebben, dat de bizarre investeringen in tijd en geld zich gaan uitbetalen. Maar er zijn geen garanties. Een heel deel van ons kiezers zweeft. En dat niet alleen, je hebt wel de garantie dat je op elk stukje inspanning afgerekend zult worden. Wat een achtbaan.
En jij en ik, er even van uitgaand dat niet alle luisteraars hier campagneteams of lijsttrekkers zijn, we staan allemaal ergens voor die uitdaging, dat risico, dat geven van jezelf zonder garanties en dat je ook nog erop afgerekend kunt worden. En je hebt er niet om gevraagd, hè? Je kreeg geen contract bij je geboorte met keurige uitleg van wat je te wachten stond en een daarbij een optie B voor als je toch geen zin had om deel te nemen aan dat aardse leven. Je was er opeens, werd geboren, werd langzaam bewust en nu heb je het maar te doen. Soms met plezier en met verve en soms tegen de klippen op en je afvragend waarom je in Godsnaam moest bestaan.
Er is ons iets toevertrouwd, zeggen de oude teksten. En dat is allereerst leven. Een hart en ziel. Liefde. Mensen om je heen. Een aarde. Een lijf. Ook al ben je net zo goed zelf dat lijf als dat het lijf je is gegeven. En je kunt het niet goed doen. Er is geen manier om dit leven in één keer zonder fouten uit te spelen. Hoe dan ook is er pijn, verdriet, zorgen, missers, falen, opbiechten, vergeven en vergeven worden. En de christelijke traditie roept je op om dit met verve te doen, zoals Luther zei: zondig dapper, maar geloof nog dapperder. In het geloof dat in al dit vallen en opstaan, er iets groeit, vermeerdert, uitgebouwd wordt. En wat dat is? Misschien wel de liefde, die uitgroeit? Zich verspreidt? Onmeetbaar maar wel merkbaar in al die kleine dingen, momenten van heling en inzicht.
Vandaag een stukje uit een vergelijkend verhaal dat Jezus vertelt. Een aspirant-koning heeft een deel van zijn bezit aan zijn dienaren in bewaring gegeven. De meesten hebben het ingezet om handel mee te drijven en de waarde ervan verdubbelt tegen de tijd dat de nu-wel-koning terugkeert. Maar eentje heeft het zekere voor het onzekere genomen:
Toen kwam de derde en zei: Heer, hier is uw pond (hoeveelheid geld); ik heb dit weggestopt in een doek en zo bewaard; ik had angst voor u, omdat ge een streng man zijt, die terugeist wat ge niet hebt uitgezet en oogst wat ge niet hebt gezaaid.
Daar is de beste heer niet zo blij mee. Dat was niet de bedoeling. En toch is het nogal eens de gelovige traditie die mensen voorhoudt dat ze zich maar beter gedeisd kunnen houden, beter zorgen dat ze zich precies aan de voorschriften houden, het zekere voor het onzekere nemen, want wie nu netjes leeft, daarvoor is de hemel. Het is een beetje een karikatuur maar je zou niet te eten willen geven die allemaal dit gevoel hebben gekregen. In plaats van de vertrouwende stem, de veeleisende stem horen en dan maar in de afwachtende modus gaan zitten – het uitzitten.
De oproep van de tekst is om in afwezigheid van de koning, met een machtsvacuum en de eventuele chaotische toestanden die daarbij horen, te werken met datgene wat je is toevertrouwd. Het te investeren, risico te nemen, niet overmoedig, maar ook niet angstig. Om lief te hebben, ergens je voor in te zetten en dan misschien het deksel op de neus te krijgen – maar wie blijft kijken en leren zal groeien, daar is geen houden aan. Het vraagt om een beetje vertrouwen – of in elk geval de overtuiging dat je vertrouwd wordt, dat het aan jou is – en dat je inzet verliezen mogelijk minder problematisch is dan de inzet wegstoppen in een doek en het bewaren uit angst dat je het misschien wel verkeerd doet. Dus toch maar lof aan die lijsstrekkers, ook al kan ik vele van hun teksten en manieren van doen niet uitstaan, het is lef en het vraagt vertrouwen. Vertrouwen dat ook niet-winnen winst is ten opzichte van niet wagen.
Tot zover vandaag. Een hele goede woensdag gewenst – meer popupgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl, daar kun je ook je abonneren op de whatsapp-meldingen en bijdragen als je wilt via de donatiebutton, dank aan de velen die dat al deden. Voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
