Het is niet mijn keus
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Het is niet mijn keus – PopUpGedachte dinsdag 14 mei 2024
Vrijheid en vrij zijn om te kiezen, om te doen wat je wilt zonder anderen te benadelen natuurlijk, vrij om je leven vorm te geven, om te dragen wat je wilt, om een opleiding of baan te kiezen, om een partner te vinden die bij jou past volgens – ja, toch wel echt, jezelf. Vrijheid van meningsuiting, vrij om vriendschappen aan te gaan en ze ook weer te verbreken, hoe lastig het ook is. Vrij om je leven vorm te geven.
Het zijn nogal wat vrijheden en ze zijn nogal belangrijk. Ik weet niet of je het herkent, maar het tegenovergestelde – niet vrij om te dragen wat je wilt, niet vrij om je opleiding te kiezen, niet vrij om je partner uit te zoeken of je mening te geven – nou dat komt toch in onze context wel dichtbij het summum van treurigheid. Ik ben vast niet de enige die nogal aan de vrijheid hecht.
Nou leven we in een cultuur van grote vrijheid, maar zijn er ook soms paradoxale beperkingen. Zo zei iemand ergens het ongeveer zo: ik heb de vrijheid om precies die pot pindakaas te kiezen die ik wil, met of zonder nootjes, biologisch of niet, met of zonder palmolie, groot, klein, smeuiig, merk of merkloos, al die dingen. Maar m’n boodschappenmandje vullen met producten waar geen slavernij, gif of onrecht aan kleeft – nou, dan moet je heul erg je best doen. Niet alleen omdat het veel minder voorradig is, maar ook omdat de kennis niet voorhanden is. We hebben het zo georganiseerd dat we het niet meer weten. Oftewel; we hebben de vrijheid om eindeloos te consumeren, maar de vrijheid om het goed te doen wordt ons bijna onmogelijk gemaakt, omdat de kennis, de middelen en de tools ervoor ontbreken.
Dus we genieten van de vrijheid en hebben soms geen idee wat we er toe doet in de wereld. Om dat dit toch weer nieuwe mogelijkheden biedt in de keuzemarkt, kun je ook een scala aan toffe vrijwillige dingen doen – maar welke dan, je staat er net zo voor te kijken als voor het pindakaasrek in de supermarkt. Keuzevrijheid jawel, hartstikke fijn. Levert natuurlijk ook keuzestress. En wat heb je dan aan je vrijheid.
Vandaag zegt Jezus in de lezing tegen zijn leerlingen het volgende, ergens in het jaar 0. Een tijdperk met iets minder consumentenvrijheid waarschijnlijk, maar met ongeveer dezelfde mensen verwacht ik zo. Hij zegt:
Niet gij hebt Mij uitgekozen, maar Ik u en Ik heb u de taak gegeven op tocht te gaan en vruchten voort te brengen, die blijvend mogen zijn. Dan zal de Vader u geven al wat gij Hem in mijn Naam vraagt. Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt.
Ik vind het een fijn compact pakketje aan informatie dit, aan ideeën. Het volgen van die dwarse rabbi was niet per se de keuze van de leerlingen. Ze werden geroepen, vrij letterlijk. En vervolgens werd ze een taak gegeven met impact. Dat volgen helpt, want dan ontstaat allerlei synchroniciteit, om het even hip te zeggen – of: wordt de weg gezegend met wat je maar nodig hebt. Basisgebod; heb de anderen lief – in algemene zin, maar zeker degenen met wie je deze opdracht hebt gekregen want je hebt mekaar nodig.
Wat nou vrijheid, als ik dit zo lees. Mijn opdracht is niet mijn keuze, mijn opdracht wordt me gegeven, is me gegeven, staat waarschijnlijk allang in de sterren geschreven. Mijn potten-pindakaas-benadering is eerder een afleidingsmanoeuvre – vet veel vrijheid, zodat ik niet aan mijn eigenlijke taak toekom. Wat staat mij te doen? En dat weet ik wel, hè? Of anderen weten dat wel en ik moet een beetje leren luisteren. Dat heeft alles te maken met theologie, kunst, rechtdoen, met geloof, maatschappij en creatieve interventie. En ook simpelweg luisteren en zitten met hen die niet in het gewone ritme passen, of dat in elk geval voelen, en met hen op pad gaan. Zoiets. Het hoeft niet eens heel concreet, maar het is zo duidelijk dat het niet mijn keuze is. Het is mijn pad, mijn lot zou Nietzsche zeggen, heb je lot lief – of je opdracht misschien, om meer met de rabbi van Nazareth te spreken. En dan als bijkomende opdracht; heb lief.
Ik hou van vrijheid hoor, maar zolang het me afhoudt van wat me eigenlijk te doen staat in het leven, heb ik er echt niets aan. Je bent geroepen, geliefd en belangrijk – om wie je bent en met wie jij bent ligt er een taak besloten. Al doende die leren, en liefhebben ondertussen – dan komen we een stukje verder, verwacht ik.
Tot zover vandaag even de PopUpGedachte. Een hele goede dinsdag gewenst, meer popupgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl. Ook op Soundcloud en Spotify is het te vinden, en je kunt je abonneren op de whatsappservice. Deel vooral, reageren wordt zeker gewaardeerd en voor nu en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds.
